لیبرتی – شماره ۶۵

 مارتین کوبلر برای دربردن دولت عراق از عواقب زجرکش کردن بیماران و مجروحان لیبرتی حقایق را وارونه جلوه می‌دهد.

مارتین کوبلر که از نتایج تحقیقات بیطرفانه وحشت دارد، با سرپوش گذاشتن بر حقایق تلاش می‌کند نتیجه تحقیقات انجام نشده را به نفع دولت عراق اعلام نموده خود را بی تقصیر جلوه دهد.

عدم مداخله افراد نخست وزیری عراق در کار بیماران، انتقال تجهیزات پزشکی ساکنان به لیبرتی و

انتقال روزانه ۱۰ بیمار به بیمارستان سه گام ضروری برای تأمین حداقلهای پزشکی است.

خبرگزاری آسوشیتدپرس در روز ۶دی (۲۶دسامبر) در ارتباط با شهادت مجاهد خلق بهروز رحیمیان به نقل از هیأت نمایندگی ملل متحد در عراق به ریاست مارتین کوبلر نوشت: «مانیتورهای آن (یونامی) مشخص کرده اند که بیمارستانی که او [بهروز رحیمیان] در ماه نوامبر برای معالجه به آن مراجعه کرد… وضعیت سلامتش را آنگونه ارزیابی نکرده بود که بستری کردنش ضروری باشد». هیأت نمایندگی افزود: «دفتر سازمان ملل در بغداد اعلام کرد ”تا الان هیچ نشانی در دست ندارد که مقامات عراقی مانع معالجه شده باشند.” این اطلاعیه این نکته را مورد توجه قرار داد که نمایندگان تبعیدیان ساکن به مانیتورهای سازمان ملل گفته بودند که رحیمیان ”بنظر میرسد در وضعیت خوبی باشد تا هنگامی که او فوت کرد”». 

اظهارات فوق تحریف و وارونه نشان دادن حقایق و تلاش برای در بردن دولت عراق از عواقب یک جنایت ضد انسانی، یعنی زجرکش کردن یک پناهنده بیمار ساکن لیبرتی است.

یونامی تحت ریاست مارتین کوبلر در حالی به چنین اظهاراتی متوسل شده است که نماینده ساکنان لیبرتی در ۲۵دسامبر در نامه‌یی به دبیرکل ملل متحد جزییات کارشکنی دولت عراق در معالجه بهروز رحیمیان را ذکر و تأکید کرد نماینده ویژه و یونامی قادر به جلوگیری از این تراژدی و تراژدیهای مشابه بودند. این نامه که همزمان رونوشت آن برای کوبلر ارسال شده از دبیرکل می‌خواهد «برای تحقیق درباره وضعیت لیبرتی و اشرف به ویژه تراژدی زجرکش کردن بهروز رحیمیان و دیگر بیماران و مجروحان توسط دولت عراق یک هیأت بیطرف بین المللی تعیین نمایید. تحقیق بیطرفانه یک اقدام ضروری برای جلوگیری از تکرار جنایت است».

مارتین کوبلر و یونامی که به شدت از نتایج تحقیقات بیطرفانه وحشت دارند، با سرپوش گذاشتن بر حقایق یا تحریف آنها، تلاش می‌کنند نتیجه تحقیقات انجام نشده را به نفع دولت عراق اعلام نموده و در یک فرار به جلو خود را بی تقصیر جلوه داده و نقش مخربش را پنهان کند. حقیقت اینست که:

•           ماموران استخبارات عراق وابسته به نخست وزیری عراق، روز ۵آذر (۲۵نوامبر)  با تهدید پزشکان و بدرفتاری با بهروز و مترجم او مانع بستری شدن او در بخش مراقبتهای ویژه شدند.

•           مترجم بهروز در شامگاه ۵آذر (۲۵نوامبر) ممانعت مأموران از بستری شدن بهروز را، از بیمارستان با مسئول مانیتورهای یونامی در میان گذاشت و خواستار حل موضوع شد  اما به جایی نرسید.

•           در روز ۶ آذر  مشاور حقوقی ساکنان لیبرتی در گزارشی برای مارتین کوبلر و معاونش و دیگر مقامات یونامی نوشت:

«آزار و اذیت بیماران توسط عوامل استخبارات عراق ادامه دارد. شب گذشته یکی از بیماران که توسط پزشکان کلینیک [لیبرتی] به خاطر عارضه قلبی، به عنوان مورد اورژانس به بیمارستان یرموک اعزام شده بود، توسط یک مأمور استخبارات عراق که همراه او رفته بود، مورد آزار و اذیت قرار گرفت.

•           بهروز در روز ۶ آذر در نامه یی به مسئول حقوق بشر یونامی موضوع مراجعه به بیمارستان و اذیت و آزار مأموران استخبارات و جلوگیری از بستری شدن خود را نوشت. نسخه یی از این نامه در اختیار آقای کوبلر نیز قرار دارد.

البته بهروز تنها نمونه نیست. استفاده از خدمات پزشکی به عنوان وسیله یی برای شکنجه فیزیکی و روانی ساکنان اشرف و لیبرتی سالهاست جریان دارد و تا کنون شماری از ساکنان به همین خاطر به شهادت رسیده  اند.

در لیبرتی از مدتی پیش علاوه بر پلیس، مأموران استخبارات وابسته به نخست وزیری عراق نیز به منظور آزار بیماران به همراه آنها به بیمارستان می‌روند. نمایندگان ساکنان در دهها نامه، ملاقات و تماس در چند ماه گذشته محاصره پزشکی و نقش مأموران نخست وزیری در اذیت و اهانت به بیماران را با یونامی و آقای کوبلر در میان گذاشته اند اما به هیچ جایی نرسیده اند.

علاوه بر این دولت عراق اجازه انتقال تجهیزات پزشکی متعلق به ساکنان که سالها در اشرف از آن استفاده می‌کردند را به لیبرتی ندادند. در نتیجه بیماران از حداقل رسیدگیهایی هم که پزشکان لیبرتی می توانند به آنها بکنند، محروم شده اند.

از فوریه ۲۰۱۲ که   ساکنان در لیبرتی مستقر شده اند تا امروز، یعنی در بیش از ۱۰ ماه جمعاً ۲۵۵ بیمار از لیبرتی به بیمارستان در بغداد منتقل شده اند (به طور متوسط کمتر از یک نفر در روز)  که بسیار کمتر از حداقل مورد نیاز ساکنان است. با توجه به اینکه بسیاری از ۱۱۳۲مجروح حملات ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱ همچنان از جراحتها رنج می برند، عملاً نوبت مراجعه به بیمارستان به بسیاری از بیماران نمی‌رسد.

یک برخورد منصفانه و بیطرفانه از سوی کوبلر ایجاب می کرد به جای کتمان حقایق و رفع و رجوع جنایتهای دولت عراق، این محاصره ظالمانه و شکنجه فیزیکی و روانی بیماران را محکوم و به شورای امنیت ملل متحد گزارش کند.

این رویکردهای ظالمانه و ضد انسانی در حالیست که تمامی ساکنان لیبرتی پناهجو و افراد مورد نگرانی و همچنین افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو هستند و ملل متحد و دولت آمریکا در قبال حفاظت و سلامت آنها مسئولیت دارند. وزارت خارجه آمریکا در روز ۸شهریور۱۳۹۱ (۲۹ اوت۲۰۱۲ ) پس از انتقال ششمین گروه از ساکنان به لیبرتی اعلام کرد:

«ما خواستار گامهای ادامه یابنده برای پاسخ دادن به نیازهای انسانی مطرح شده توسط ساکنان کمپ الحریه هستیم … آمریکا این تلاشها را تشویق نموده و تعهدات خود برای تلاش در راستای حل و فصل موضوعات انساندوستانه در الحریه … را مورد تأکید قرار می‌دهد. آمریکا همچنین تعهد خود در حمایت از امنیت و سلامت ساکنان در تمامی روند انتقال آنها به خارج عراق را مورد تأکید قرار می‌دهد».

مقاومت ایران به منظور جلوگیری از وقوع فجایع مشابه و از دست رفتن جانهای بیشتر، دبیرکل ملل متحد و وزارتخارجه آمریکا را به یک اقدام فوری برای تأمین حداقلهای ضروری پزشکی برای ساکنان لیبرتی فرا می‌خواند و به طور مشخص خواستار این است که:

 اول: عناصر استخبارات و نخست وزیری عراق در کار روزمره بیماران مداخله نکنند،

دوم: تجهیزات پزشکی ساکنان از اشرف به لیبرتی منتقل شود تا در خدمت بهبود وضعیت پزشکی ۳۱۰۰ ساکن آنجا قرار گیرد،

سوم: روزانه به‌طور متوسط ۱۰نفر به بیمارستان منتقل شوند. درصورت کمبود آمبولانس می توان تعدادی از آمبولانسهای ساکنان  را، که تاکنون از انتقال آنها به لیبرتی جلوگیری شده، به این منظور استفاده کرد. هزینه استخدام راننده آنها هم توسط ساکنان پرداخت شود.

 دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران

۸ دی ۱۳۹۱(۲۸ دسامبر ۲۰۱۲)