لیبرتی – شماره ۴۴

 دولت عراق بار دیگر، به طور رسمی با تأمین الزامات حداقل امنیتی در لیبرتی به هزینه ساکنان مخالفت کرد. فراخوان به آمریکا و ملل متحد به بازگرداندن فوری ساکنان به اشرف به عنوان تنها راه تأمین امنیت.

روز سه شنبه ۲۱خرداد، چهار ماه پس از موشکباران ۲۱بهمن۹۱، نماینده دولت عراق، در ملاقات مدیریت کمپ که با پنج هفته تأخیر برگزار شد،

بار دیگر به طور رسمی مخالفت دولتش را با تأمین الزامات حفاظتی لیبرتی اعلام کرد و به‌خصوص تصریح نمود که با ورود هیچ تی والی و با انتقال کلاهها و جلیقه های حفاظتی به لیبرتی موافقت نشده است. علاوه بر این او به نمایندگان ساکنان اطلاع داد ادامه انتقال۵۰۰سنگر کوچکی که دولت عراق از روز حمله موشکی به لیبرتی با آن موافقت کرده بود، منتفی شده است. تنها نیمی از این سنگرها در ماههای گذشته به هزینه خود ساکنان وارد لیبرتی شده است.

الزامهای حداقلی که ساکنان و نمایندگانشان از روز ۲۱بهمن تاکنون در صدها نامه، ملاقات و اطلاعیه به اطلاع آمریکا، ملل متحد و دولت عراق رسانده و هزینه آن را نیز تقبل کرده اند، عبارتند از :

•           بازگرداندن ۱۷۵۰۰ تی وال حفاظ بنگالها

•           انتقال کلاهها و جلیقه های حفاظتی ساکنان از اشرف به لیبرتی

•           انتقال تجهیزات مبرم پزشکی ساکنان از اشرف به لیبرتی

•           افزودن مساحت کمپ برای پایین آوردن ضریب آسیب پذیری

•           اجازه سازندگی در لیبرتی

پیش از این در ۲۷ فروردین۹۲ نماینده دولت عراق با حضور نمایندگان کمیساریای عالی پناهندگان و معاون یونامی با انتقال تی وال های بزرگ و ادامه انتقال سنگرهای کوچک موافقت کرده بود.

ماه گذشته و پس از بازدید ۱۸اردیبهشت یک هیأت از افسران یونامی و نمایندگان دولت عراق از نقاط تجمع در لیبرتی مانند سالنهای غذاخوری و مسجد، به نمایندگان ساکنان اطلاع دادند که تنها با ورود ۲۶۰۰تی وال برای حفاظ نقاط تجمع موافقت شده است. اکنون دولت عراق توافقات خود را نیز زیر پاگذاشته است.

مارتین کوبلر که به‌خوبی از بی اعتنایی دولت عراق به حداقلهای امنیتی مطلع است، دست کم در ۱۱نامه به نماینده ساکنان بعد از حمله موشکی و در سخنرانهایش در شورای امنیت و پارلمان اروپا با دروغگویی خیره‌کننده یی، از تلاشهای خود برای تأمین امنیت لیبرتی و پیشرفتهای به دست آمده و حسن نیت عراق در این رابطه دم می‌زد. او در روز ۴مارس به نماینده ساکنان نوشت: «ما به طور کامل خواستهای شما را برای بهتر کردن امنیت در کمپ لیبرتی در بالاترین سطوح حمایت می کنیم».

و در ۱۵مارس مجددا نوشت: «ما به حمایت کامل از درخواستهای امنیتی شما در قبال دولت عراق ادامه می‌دهیم. من شنیده ام که در حین هفته گذشته پیشرفتهایی بوده اند. ما در هفته آتی به دنبال کردن این موضوع ادامه خواهیم داد».

معاون کوبلر روز ۱۱ آوریل نوشت: «کار روی بهبود امنیت در کمپ لیبرتی که از نزدیک توسط مانیتورهای ما دنبال می شود در حال پیشرفت است».

روز ۱۳ آوریل کوبلر نوشت: «من آخرین آمار در مورد تی وال های بزرگ، تی وال های کوچک، ، پناهگاه، کیسه شن، تجهیزات حفاظت شخصی (PPE) و تجهیزات اضطراری در درمانگاه را در مقابلم دارم». او با تردستی چنین القا می‌کند که بخشی از درخواستهای مبرم امنیتی ساکنان بر آورده شده است.

اقدامات خصمانه دولت عراق و مخالفت با الزامات حداقل امنیتی لیبرتی به خوبی نشان می‌دهد که این دولت نه تنها قصد ندارد مشکل حفاظت ساکنان لیبرتی را حل و فصل نماید بلکه می‌خواهد تلفات وارده بر آنها در حملات بعدی هر چه بیشتر باشد.

با توجه به فقدان حداقلهای امنیتی در لیبرتی و اینکه مساحت لیبرتی ۷۰بار کمتر از اشرف است و هیچ ساختمانی در آن نیست و با در نظر گرفتن اینکه پروژه انتقال به کشور ثالث شکست خورده و ۱۶ماه پس از انتقال ساکنان به لیبرتی، فقط ۱/۵درصد آنها به خارج از عراق منتقل شده اند، تنها راه تأمین حداقل برای ساکنان بیدفاع لیبرتی، بازگشت بلادرنگ آنان به اشرف و انتقال تدریجی آنها از اشرف به خارج از عراق است.

 دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران

۲۲خرداد۱۳۹۲ (۱۲ ژوئن ۲۰۱۳)