روز جهانی كارگر- شماره 2
در مراسم فرمایشی دولت روحانی در روز كارگر بردن پلاكاردها و طرح خواستها و شعار های كارگران ممنوع بود.
روحانی در وحشت از تظاهرات اعتراضی كارگران از دادن مجوز برای تظاهرات روز كارگر خودداری و تلاش كرد مراسم روز كارگر را به یك برنامه فرمایشی در استادیوم 12هزار نفری كه خود در آن سخنرانی میكرد خلاصه كند.
در این برنامه كارگران و پلاكاردهای كارگران از پیش تعیین شده بود. كسی حق بردن پلاكاردهای خود را نداشت. همچنین ورود موبایل به مراسم ممنوع بود تا هیچ فیلم و عكسی از اعتراضات به بیرون درز نكند. مجریان برنامه به طور مستمر به گروههای كارگری كه قصد طرح خواستهایشان را داشتند تذكر و اخطار می دادند و به بهانه حفظ نظم جلسه از هرگونه اعتراض جلوگیری می كردند. بااین حال كارگران با تلاش بسیار بابلند كردن پلاكاردهاخواستهای خود را اعلام كردند. آنها در پلاكاردهایشان به ممانعت از راهمپیمایی روز كارگر، ندادن یا كاهش شدید حق مسكن و بازنشستگی، اخراج كارگران و افزایش حقوق و پاداش مدیران اعتراض كردند.
سخنان روحانی و تكرار وعده های پوچ وتوخالی او با انزجار كارگران رو به رو شد و بیش از نیمی از كارگران دراعتراض به این یاوه گوییها از اواسط سخنرانی او، برنامه راترك كردند.
روحانی در انتهای سخنرانیش در هراس از شنیدن خواستها و اعتراضات كارگران جلسه را ترك كرد كه این امر موجب خشم واعتراض بیشتر كارگران شد
در همین حال، حدود 1000تن از كارگران كه از بردن پلاكاردهای خود به داخل سالن منع شده بودند، یك تجمع اعتراضی در بیرون سالن بر پا كردند.
كمیسیون كار شورای ملی مقاومت ایران
11اردیبهشت 1393 (اول مه 2014)
