روحانی باید از ملل متحد اخراج شود حضور او علیه صلح، حقوق بشر و نقض فلسفه وجودی ملل متحد است

او از بالاترین مسئولان تولید بمب اتمی، 120هزار اعدام سیاسی، جنگ افزوزی و كشتار در منطقه است و به خاطر جنایت علیه بشریت باید در مقابل عدالت قرار گیرد. مقاومت ایران حضور روحانی، رئیس جمهور فاشیسم مذهبی حاكم بر ایران در نیویورك و مجمع عمومی ملل متحد را قویا محكوم می كند. او از بالاترین مسئولان تولید بمب ا تمی، 120هزار اعدام سیاسی، جنگ افزوزی و كشتار در منطقه است.

این رژیم نماینده مردم ایران نیست و سران آن از هر باندی كه باشند باید به خاطر جنایت علیه بشریت در ایران در مقابل عدالت قرار گیرند . كرسی ایران در سازمان ملل متحد باید به مردم و مقاومت مشروع آنها داده شود.

هر گونه دخالت دادن رژیم ایران در حل بحران مرگبار سوریه و نرمش به خرج دادن در برابر دیكتاتوری سوریه بحران را عمیق تر و جنگ را طولانی تر و فراگیرتر می كند. فاشیسم مذهبی حاكم هرگز راه حل بحرانی نیست كه خود آن را به وجود آورده است. چشم پوشیدن بر جنایات رژیم ایران در سوریه كه شرم بشریت معاصر است به هر بهانه یی كه باشد صلح و امنیت را به طور مضاعف به خطر می اندازد. عامل اصلی آواره شدن بیش از نیمی از مردم سوریه و سیل مهاجران به سوی اروپا جنایتهای بشار اسد و رژیم ایران و نیروی تروریستی قدس است.

روحانی كه تلاش می كند چهره فریبكار خود را در زرورق «میانه روی و اعتدال» پنهان كند، مأموریتی جز حفظ ولایت فقیه و به عقب انداختن سرنگونی آن ندارد. او نماینده رژیمی است كه مردم آن را پدرخوانده داعش می نامند. روحانی در سیاستهای اساسی رژیم یعنی سركوب، دستیابی به سلاح اتمی، دخالت در منطقه و … تفاوتی با دیگر باندهای رژیم ندارد و اعضای كابینه او بیشترین نقش را در جنگ، سركوب و صدور تروریسم و بنیادگرایی داشته اند.

او بیلان 2000اعدام را در كارنامه دو ساله خود دارد نه تنها مخالفتی با اعدامهای فزاینده، مجازاتهای وحشیانه مانند قطع دست و پا و درآوردن چشم نكرده ، بلكه در مورد اعدام شدگان می گوید: «به هر حال قانون او را محكوم كرده و مجازات می‌شود و به ما ربطی ندارد. یا قانون خداست یا قانونی است كه مجلس تصویب كرده … و ما مجری هستیم».

 در دوران روحانی سركوب مخالفان سیاسی و مدافعان حقوق بشر، فعالان حقوق كارگران، زنان، معلمان، وكیلان، روزنامه نگاران و فعالان اینترنتی و… شدت یافته است. زندانیان سیاسی حتی بعد از پایان محكومیتشان آزاد نمی شوند. قتل در زیر شكنجه، زجركش و سربه نیست كردن زندانیان و مرگهای مشكوك در زندانها همچنان ادامه دارد.

در این دوران سركوب زنان ابعادی گسترده تری یافت. زنان و دختران جوان به بهانه «بدحجابی» در سبعیتی بیسابقه به دست آدمكشان سازمانیافته حكومتی قربانی اسیدپاشی شدند. سركوب و تبعیض علیه زنان كه در قوانین رژیم ایران نهادینه شده است، با افزایش طرحهای جداسازی جنسیتی و با اجرای قانون سركوبگرانه «عفاف و حجاب» گسترش یافت.

پیروان اقلیتهای قومی و دینی بیش از پیش تحت فشار قرار گرفتند. سركوب مسلمانان سنی شدت یافت و تنها نمازخانه آنها در تهران تخریب شد. حمله به كلیساهای خانگی و دستگیری مسیحیان تخریب گورستان بهایی ها و جلوگیری از دفن آنها در گورستانها و ممانعت از ورود بهاییان به دانشگاهها ادامه یافت و شدت یافت.

روحانی در روز 31شهریور با افتخار از مداخلات جنایتكارانه در عراق و سوریه به عنوان مبارزه با تروریسم یاد كرد و گفت: «همانطور كه ما در عراق و سوریه با درخواست دولتهای آنها به ارتشهای آنها به دولتهای آنها كمك كردیم بر علیه ترور، اگر خدای نكرده تروریستها در كشورهای دیگر همسایه هم به جولان بپردازند، باز هم تنها امیدشان می تواند به ارتش و سپاه و بسیج ایران زمین باشد». روز پس از آن نیز در ارتباط با مداخلات رژیم در عراق گفت «ما در این کمک نه از کسی اجازه گرفته ایم و نه اجازه خواهیم گرفت».

روحانی كه از دیرباز از اصلی ترین مقامات رژیم برای لاپوشانی پروژه های اتمی رژیم بوده است در روز 31مرداد (22اوت) در وزارت دفاع رژیم گفت به قطعنامه 2231 شورای امنیت ملل متحد پایبند نیست و تصریح كرد: قطعنامه «مانع كار ما نیست از هر كجا سلاح لازم بدانیم می خریم و خواهیم خرید و منتطر هیچكس و اجازه هیچكس و تأیید هیچكس و نگاه به هیچ قطعنامه یی نخواهیم كرد» و «اگر هم جایی لازم بدونیم سلاح بفروشیم, خواهیم فروخت بدون هیچ ملاحظه یی, هیچ قطعنامه یی، سلاح مون رو خواهیم فروخت».

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران

5مهر 1394 (27 سپتامبر 2015)