کنفرانس در اشرف۳ در آلباني با حضور ۱۰۰۰ زندانی سیاسی سابق و گرامیداشت قیام خونین آبان۹۸

کنفرانس در اشرف۳ در آلباني با حضور ۱۰۰۰ زندانی سیاسی سابق و گرامیداشت قیام خونین آبان۹۸
سخنرانیهای ۱۲ تن از مجاهدین از بندرسته، در باره جنايات رژيم در دهه ۶۰ و قتل‌عام ۶۷
شاهدان نسل‌کشی و جنايت عليه بشريت و قهرماني هاي مجاهدين سر موضع
مریم رجوی:
• قیام آبان خونین و قتل‌عام شده آتشی خاموشی ناپذیر است که تا محاکمه آمران و عاملان همه کشتارها و تاسرنگونی استبدار مذهبی حاکم بر ایران ادامه خواهد داشت.
• آخوندها دیگر نمی‌توانند نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت را کتمان کنند و هویت‌زدایی از مجاهدین قتل‌عام‌شده توسط وزارت بدنام اطلاعات و مستخدمان‌اش شکست خورده است

یکشنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۰، کنفرانس ۱۰۰۰ زنداني سياسي از بندرسته در زندانهای شاه و رژیم آخوندی تحت عنوان «جنبش دادخواهي قتل‌عام ۶۷ و آبان ۹۸، ضرورت محاكمة خامنه‌اي و رئيسي جلاد» در اشرف ۳ در آلبانی برگزار گردید. در این کنفرانس، ۱۲ تن از زندانیان سیاسی سخنرانی کردند.

خانم معصومه ملک محمدی، رييس اين جلسه و از معاونین مسئول اول مجاهدین خلق ایران ‌که در سال ۶۱ دستگیر و مدتها در زندان اوین در اسارت دژخیمان بود، در سخنان خود گفت: در ميان زندانيان حاضر در اينجا ۲۲۰ تن از ما از زنان مجاهد هستند. در تابستان ۶۷ قتل‌عامی به وقوع پیوست که بزرگترین قتل‌عام زندانیان سیاسی در تاریخ معاصر است. نسل‌کشی و جنايت بيسابقه‌ای که بر اثر سیاست مماشات تاکنون ابعاد آن شناخته نشده و هيچكس براي آن مجازات نشده است. آمران و عاملان آن نه‌تنها در برابر عدالت قرار نگرفتند بلکه در بالاترين مناصب حكومتي همچنان به جنايت عليه بشريت ادامه ميدهند.

حسن ظریف که ۱۲ سال را در زندان‌های قزلحصار و اوین در اسارت بوده است، گفت: در مهر که به بند عمومی برگشتم، متوجه شدم چه قتل‌عام عظیمی صورت گرفته است. ۹۰ تا ۹۵ در صد زندانيان را اعدام كرده بودند و از ۱۴ بند اوین که هزاران زندانی داشت کمتر از ۹۰نفر زنده مانده بودیم. از بند خودمان که ۱۷۵نفر بودیم، ۱۵۰نفر اعدام شده بودند و از بعضی بندها کسی زنده نمانده بود. از سه بند زنان که حدود ۲۵۰نفر بودند فقط یک بند ناقص باقی مانده بود که عمده آنها زنان مارکسیست بودند.

محمد راپوتام که ۱۱ سال در زندانهای اوین و قزلحصار و گوهردشت زندانی بوده است، از جمله گفت: ما ۱۵۴ زنداني در خرداد از گوهردشت به اوين منتقل شديم. من اواسط مرداد نزد هیات مرگ رفتم كه الان تمامی آنها مقامهای اجرایی همین حکومت ازجمله رئیس جمهور آن هستند… از ۱۵۴نفری که از گوهردشت آمده بودیم ۱۴۷نفر در قتل‌عام ۶۷ اعدام شدند.

خانم پروین فیروزان که ۹ سال و نیم در اوین و قزلحصار و گوهر دشت زندانی بوده است گفت: اعدام زنان مجاهد راز سر به مهري است كه بيش از ساير وجوه قتل عام ناگشوده مانده است و زنان كمتري از آن نسل كشي جان بدربرده اند. از ۵ اتاق که هرکدام ۱۵-۱۰ نفر بودند به جز یک نفر همگی اعدام شدند. آنها زناني بودند كه به مدت ۷ سال تا فراسوی طاقت انسانی طعم تلخ شکنجه روانی و جسمی شبانه روزی را از جمله در واحدمسکونی و در قفس وسلولهای انفرادی طولانی مدت، تجربه كرده بودند.

اسدالله نبوی که ۱۳سال در زندانهای سمنان و اوین زندانی بود، گفت: ۸مرداد ۶۷ شروع اعدام ها در سمنان بود. در شروع قتل‌عام زندان سمنان پر از زندانی سیاسی بود اما اواخر مهر۶۷ تنها سه نفر مانده بودیم. این وضعيت یک شهر نه چندان بزرگ است که از روی آن میتوان ابعاد سراسری قتل‌عام و نسل‌کشی را فهمید و اينكه در سراسر ایران چه تعداد مجاهد اعدام شدند.

عباس ترابی، که بمدت ۸سال در زندانهای مختلف شهر زاهدان و اوین و قزلحصار زندانی بوده است گفت: من در دوران قتل عام در زندان زاهدان بودم و زندانهای علنی و مخفی شهر پر از زندانی سیاسی هوادار مجاهدین بود که تقریبا همه سربه دار شدند. تمام كساني که قصد پیوستن به مجاهدین را داشتند و در مرز دستگیر شده بودند را نیز بدون محاکمه اعدام کردند. وي گفت ما را تحت بيشترين فشار ميگذاشتند و با كلمات لمپني از ما ميخواستند به آقاي مسعود رجوي توهين كنيم.

خانم هما جابری، که در ۱۸ سالگی دستگیر و پنج سال و نیم را در زندانهای اوین، گوهردشت و قزلحصار گذرانده بود، گفت: «ازسال۶۲ درقزلحصار زندان مخفي بنام واحد مسكوني وقفس را راه اندازي كردند. شرايط بسياروحشتناك بود. چشم‌های زندانیان تمام مدت بسته بود و بصورت نشسته در سكوت مطلق و بدون حركت بودند و هرشب شكنجه مي‌شدند. هر چند روز يك‌بار اجازه خوابيدن مي‌دادند روزانه درچندين نوبت حمله وهجوم مي‌كردند وبشدت شكنجه ميكردند. بعضي از خواهراني كه مدت ۱۴ماه در آنجا بودند بدليل فشارهاي روحي وجسمي ازتعادل خارج شده بودند وتعدادي هم كه زنده ماندند را درقتل عام سال۶۷ اعدام كردند.

محمد صادق صادقی که تا سال ۶۶ در زندانهای اوین، قزلحصار، گوهردشت و کمیته مشترک بسر برد، گفت: سال ۶۰ بند ۴ اوین بودم. پشت بند۴، شبها بعضا ۷۰ الی ۱۰۰ اعدام صورت می گرفت و ما تیرهاي خلاص ها رامی شمردیم. با اينحال روحیه مقاومت بسیار بالا بود. شب ۶ مهر ۱۳۶۰، ۲۹۲ تیر خلاص را شمردم. تیر باران ها از ساعت ۹ شب شروع و تا روشنایی هوا طول ميكشيد.

دکتر عاطفه آشتیانی که ۵ سال در اوین بود گفت: برادرم مهدی از قتل عام شدگان بود. او در سال ۶۳ در ۱۹سالگی دستگیر شد. خواهرم مریم، بعد از آزادی دوباره در ارتباط با مجاهدین قرارگرفت. در روز ۱۰مهر ۷۱ از خانه خارج شد اما هرگز برنگشت. در ۸شهریور۷۲ دژخیم حمید نوری به مادرم گفت: دخترت میخواست به مجاهدین بپیوندد ما او را کشتیم. وي افزود: اعدام شدگان از ارزشمندترین سرمایه‌های انسانی از جمله متخصصان، اساتید دانشگاهها، نویسندگان، هنرمندان. پزشکان، پرستاران، بودند.

علی سرابی که پنج سال در زندانهای اوین، گوهردشت و قزلحصار بسر برد، ضمن تشريح فرار ناموفقش از زندان گفت: یک ماه و نیم که در محل بازجویی بودم تقریباً هر شب صدای تیرباران و تیرخلاص را می‌شنیدم. زندانيان در حافظه‌شان ثبت کرده بودند که حدود ۱۵۰۰ نفر را در شبهای بعد از۵ مهر۶۰ تیرباران کرد. وي افزود اگر بخواهم زندان را در یک جمله خلاصه کنم میگویم: جنایت ماوراء تصور بشری رژیم آخوندی از یکطرف و مقاومت مافوق توان انسانی زندانیان مجاهد از طرف دیگر.

رسول ابراهیمیان، که ۱۷ سال در زندانهای مختلف بسر برده است، در مورد قتل عام زندانیان سیاسی در تبریز گفت: اوایل مرداد ۶۷، هواخوری و ملاقاطها قطع شدند. کلیه زندانیان سیاسی مجاهد در زندانهای ارومیه و شهر کرد نیز اعدام شدند.

خانم مهین لطیف، که حدود ۶ سال را در زندان اوین بسر برده بود، گفت: خميني و جلادانش هرگز تصور نمیکردند که زنان مجاهد پوزه نظامشان را به‌خاک بمالند. رژیم آخوندی از هیچ‌کاری برای پنهان کردن ابعاد جنایتها و پوشاندن هویت قتل‌عام شدگان فروگذار نکرد. اما همانطور كه ديوارهاي زندانهاي رژيم شاه فروريخت، ديوارهاي زندانهاي نظام آخوندي هم فرو ميريزند.

خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران، در پايان این کنفرانس وارد شد و سالگرد قیام آبان ۹۸، با بیش از ۱۵۰۰ شهید، و یاد شهیدان سرموضع مجاهد خلق در قتل‌عام ۶۷ را گرامی داشت و گفت قیام آبان خونین و قتل‌عام شده آتشی خاموشی ناپذیر است که تا محاکمه آمران و عاملان همه کشتارها و تاسرنگونی استبدار مذهبی حاکم بر ایران ادامه خواهد داشت. بزرگداشت قیام آبان پیام ویژه‌یی دارد، اینکه دادخواهی شهیدان ۶۷، برپایی قیام برای سرنگونی آخوندهاست. از راهروهای مرگ تا خیابان‌های تهران و تبریز و اصفهان و اهواز ، تا آزادی تمام مردم ایران، مجاهدین از این هدف دست بر نمی‌دارند. همه می‌دانند کسانی که به‌طور مستقیم دستور این کشتار را دادند، خامنه اي و رئیسی هستند. محال است که آن‌ها از محاکمه و مجازات فرار کنند. محال است که مردم و مقاومت ایران از این هدف دست بردارند. و محال است که فریاد مادران شجاع شهیدان آبان خاموش شود.

خانم رجوی خاطرنشان کرد: شرایط عینی برای سرنگونی و انقلاب دموکراتیک پخته‌تر و آماده‌تر شده است. اقتصاد کشور در کما فرو رفته، فقر و گرسنگی، بخش اعظم جمعیت را فرا گرفته است. و خامنه‌ای که عامدانه راه سرایت بیماری کرونا را باز گذاشته و واردات واکسن را ممنوع کرده و می‌خواست با گسترش مرگ و میرها، عصیان و اعتراض جامعه‌ را مهار کند، شکست خورد و جنبش اعتراضی با قیام مردم بلوچستان و قیام تشنگان خوزستان، اعتراضات معلمان، کشاورزان و کارگران در سراسر ایران بازهم سر برآورد.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۲۴ آبان ۱۴۰۰ (۱۵ نوامبر ۲۰۲۱)