ایران : زندانی سیاسی شاهرخ زمانی به نحو مشكوكی در زندان گوهردشت جان باخت
وی بارها از سوی دژخیمان به مرگ تهدید شده بود.
زندانی سیاسی مقاوم شاهرخ زمانی، فرزند دلیر مردم آذربایجان بعد از ظهر روز یکشنبه ۲۲ شهریور ماه به نحو مشكوكی در زندان گوهردشت جان باخت.
همبندان او در سالن 12 بند 4 ساعت 5 بعد از ظهر جسد او را با دهانی پرخون و سری كبود در تختش در زندان یافتند. وی تا ساعت 10 صبح امروز در كنار هم بندانش بوده و مانند همیشه سرحال و با نشاط بوده است. وی به طور ثابت ورزش می كرده است.
دژخیمان و مأموران اطلاعات كینه و خشم عمیقی از او به دل داشتند و از هیچ اذیت و آزاری در حق او فروگذار نمی كردند و بارها او را به مرگ تهدید كرده بودند. وی قبل از مرگش در یاداشتی نوشته بود: «در اداره اطلاعات به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم تهدید به مرگ شده ام از جمله مسمومیت، قرار دادن در کنار افراد عادی مبتلا به ایدز، وادار کردن افراد نامتعادل روانی، جانی و خطرناک به درگیری با من، قرار دادن افراد اطلاعاتی در پوشش زندانی در کنار من که مرا تشویق به فرار می کردند تا حین فرار با تیر کشته شوم که با شناسایی و افشای این افراد از آنها دور شده ام. …. در مورد هرگونه عواقب از این قبیل من به همه هشدار می دهم. مرگ من در زندان به هر دلیل متوجه مسئولین می باشد».
شاهرخ زمانی، كارگر نقاش 51ساله، به خاطر فعالیتهایش در دفاع از حقوق كارگران، از جمله برقراری بیمه تأمین اجتماعی و بیمه بیکاری برای كارگران نقاش بارها بازداشت شد. او در سالهای اسارتش در زندانهای تبریز، یزد، قزل حصار و گوهردشت كرج تحت شدیدترین شكنجه ها و اعمال فشارها قرار داشت.
او نخستین بار در سال 72 به اتهام فعالیت مخفیانه در سندیکای نقاشان دستگیر و 18ماه زندانی شد. بار دیگر در 18خرداد 90 در تبریز دستگیر و به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به 11 سال زندان محكوم شد. در شهریور 92 بار دیگر در دادگاههای فرمایشی آخوندها محاكمه و به اتهام «توهین به رهبری» به شش ماه حبس اضافی محكوم شد.
شاهرخ زمانی بارها به سلولهای انفرادی و بند قرنطینه منتقل شد و در اعتراض به این سبعیتها دست به اعتصاب غذا زد. هیچگاه اجازه ملاقات حضوری با خانواده اش را نداشت و نگذاشتند در مراسم ختم مادر و مراسم ازدواج دخترش شركت كند. در دوران اسارتش در تبریز، دژخیمان او را به بند زندانیان مبتلا به بیماریهای خطرناك منتقل كردند. به خاطر شرایط وخامت بار زندان و شكنجه های شدید از انواع بیماریها رنج می برد و امكان درمان در خارج از زندان هم به او نمی دادند. وی به خاطر مواضع سرسختانه اش در مقابل رژیم آخوندی از احترام ویژه یی در میان زندانیان برخوردار بود و همواره پیشتاز حركات اعتراضی در زندان بود.
قتل مخفیانه زندانیان یك روش شناخته شده در رژیم آخوندی به ویژه در سالهای اخیر بوده است. ولی الله فیض مهدوی، امیرحسین حشمت ساران، منصور رادپور، افشین اسانلو از این شمارند و پزشكی قانونی رژیم نیز در همه این مورد با اعلام دلایل واهی سعی در توجیه مرگ آنها نموده است.
خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران، ضمن تسلیت به خانواده شاهرخ زمانی و مردم قهرمان آذربایجان و عموم كارگران تأكید كرد خون این زندانی مقاوم همچون 120هزار شهید راه آزادی تنها بر عزم و اراده مردم ایران برای سرنگونی این رژیم ضد بشری می افزاید و یاد و خاطره او مانند دیگر شهیدان راه آزادی در تاربخ ایران جاویدان خواهد ماند.
خانم رجوی سازمان ملل متحد به ویژه شورای امنیت و عموم مراجع بین المللی مدافع حقوق بشر را به محكوم كردن شرایط غیر انسانی زندانهای رژیم ایران و رفتار جنایتكارانه دژخیمان با زندانیان و اعمال انواع شكنجه ها و فشارها فراخواند و خواستار تشكیل یك هیأت بین المللی برای تحقیق در باره مرگ مشكوك زندانیان سیاسی شد.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
22شهریور 1394 (13سپتامبر2015)
