كمیسیون آموزش و پرورش: اذعان تكاندهنده مقامات رژیم ایران به زندانی بودن 1000 معلم
مصطفی ناصری، از معاونان وزارت آموزش و پرورش رژیم به وجود هزار معلم در زندانهای حكومت آخوندی اذعان كرد. (خبرگزاری فارس متعلق به سپاه پاسداران-21مرداد94).
وی كه این آمار تكاندهنده را به نقل از سازمان زندانها اعلام كرد به تعداد زندانیان سیاسی از میان معلمان آزاده كشورمان كه در زندانها و سیاه چالهای رژیم آخوندی هستند اشاره یی نكرد.
تردیدی نیست رقم واقعی معلمان زندانی بیش از اینهاست اما كارگزاران رژیم با توجه به گسترش اعتراضات فرهنگیان كشور سعی در كوچك جلوه دادن ابعاد وحشتناك بازداشت فرهنگیان زحمتكش و شریف دارند.
معاون وزارت آموزش و پرورش رژیم به نحو مضحكی تلاش كرد علت زندانی بودن این 1000 معلم را بدهكاری، ورشكستگی، مالباختگی و… جلوه دهد. كه این خود به اندازه كافی برای سران غارتگر این رژیم مایه رسوایی است. چرا كه نشان می دهد فرهنگیان كه خود پرورش دهندگان نسل جوان هستند و مسئولیتی جز ارتقای فرهنگ و دانش و به تبع آن كاهش جرم و بزهكاری در جامعه ندارند، در زندگی محنت بار خود در زیر خط فقر تا كجا محرومند و چگونه تلاش آنها برای تأمین ابتدایی ترین نیازهای زندگی خود و خانواده هایشان به شكست انجامیده و آنها را راهی زندانهای این رژیم فاسد و تبهكار كرده است.
اما واقعیت این است كه، آنچه كارگزاران رژیم آخوندی را به اذعان زندانی بودن 1000معلم وادار ساخته اعتراضهای فزاینده فرهنگیان است. علت تجمع معلمان مقدم بر هر خواسته یی این است كه معلمان زندانی آزاد گردند. زیرا هرگونه اعتراض معلمان به سركوب و خفقان، همچنان كه اعتراضهای آنان به وضعیت مشقت بار زندگی در زیر خط فقر، به بازداشت و اتهامهایی چون «تبلیغ علیه نظام» و «فعالیت علیه امنیت ملی» و تحمل سالها حبس و شكنجه در زندانهای این رژیم ضدبشری منجر می شود. و این آن واقعیتی است كه وزارت آموزش و پرورش رژیم در همدستی با سازمان زندانها كه وظیفه یی جز حبس، شكنجه و خفه كردن هر گونه صدای مخالف ندارد، سعی در پوشاندن آن دارد.
به دنبال اعتراضهای گسترده و سراسری معلمان در اردیبهشت94، اسماعیل عبدی، دبیركل كانون صنفی معلمین ایران، از سوی وزارت اطلاعات رژیم مورد تهدید قرار گرفت كه چنانچه این اعتراضات ادامه پیدا كند وی دستگیر خواهد شد. از آنجا كه اعتراضات معلمان توقفی نداشت، عوامل اطلاعاتی رژیم وی را در روز 6 تیر 94 هنگامی كه به منظور شركت در كنگره جهانی بین الملل آموزش در كانادا قصد خروج از كشور را داشت، دستگیر و به زندان افكندند و به وكیل او نیز اجازه ملاقات با موكلش را ندادند.
رسول بداقی كه از سال 88 دستگیر و محكوم به 6 سال حبس گردید به رغم پایان دوران محكومیتش در روز 15 مرداد 94 به خاطر پرونده سازیهای مجدد وزارت اطلاعات رژیم همچنان در بند است.. علی اكبر باغانی، محمود باقری، علیرضا هاشمی، عبدالرضا قنبری و بسیاری دیگر از معلمان در بند هیچ جرمی جز تلاش برای احقاق حقوق فرهنگیان و اعتراض علیه سركوب و بیعدالتی ندارند، فرهنگیان معترض تاكنون به مجازاتهایی از قبیل زندان، تبعید، محرومیت از حق تدریس، كاهش حقوق و …محكوم شده اند.
در شرایطی كه دزدیهای نجومی سران و مقامات رژیم موضوع مستمر جنگ و جدالهای باندهای درون رژیم است، و خط فقر معادل 3.7میلیون تومان است، حقوق معلمان تنها یك میلیون تومان است. آنها در گردهماییها و تجمعهای اعتراضی خود از جمله در روز چهارشنبه 31تیر در مقابل مجلس رژیم، پلاكاردهایی با خود حمل می كردند كه بر آنها نوشته بود: «نه زندان، نه تهدید، نه اخراج، معلم زندانی آزاد باید گردد»، «جای معلم در زندان نیست»، «امنیت معلم تأمین باید گردد»، «منزلت، معیشت حق مسلم ماست»، «نان، مسكن، منزلت». «آینده معلم تامین بایدگردد»، « زندانی سیاسی آزاد باید گردد»، «بیمه تکمیلی کارآمد حق مسلم ماست»، «ما خواهان حقوق بالاتر از خط فقر هستیم»، «آقای روحانی در عدالتت شک کن»، «گرسنگی تا كی؟»، «تحقیر اجتماعی و اقتصادی معلم تا کی»، «حقوق ما هیچ تناسبی با تورم کمرشکن ندارد»، «ما خواهان رفع تبعیض از سطوح مختلف آموزش و پرورش هستیم»، «معلم بیدار است از تبعیض بیزار است» و «معلم می میرد تبعیض نمی پذیرد».
خانم سهیلا صادق مسئول كمیسیون آموزش و پرورش شورای ملی مقاومت ایران ارگانهای بین المللی در دفاع از حقوق معلمان و فرهنگیان را فراخواند تا خواستار آزادی بلادرنگ تمامی معلمان مظلوم و دلسوزی گردند كه به واسطه دیكتاتوری مذهبی حاكم بر ایران از حضور در كلاس درس محرومند و در اسارت به سر می برند و برای آزادی آنان دست به عمل بزنند.
كمیسیون آموزش و پرورش شورای ملی مقاومت ایران
23مرداد 1394 (14 اوت 2015)
