سخنرانی برنارد كوشنر- وزیرخارجه پیشین فرانسه دركنفرانس پاریس

كنفرانس «دیكتاتوری دینی در ایران كانون جنگهای فرقه گرایانه در خاورمیانه» در پاریس با حضور رئیس جمهور برگزیده مقاومت بمناسبت ماه رمضان

خیلی ممنون. خانم رجوی، خانمها و آقایان و همچنین فراموش نكنیم، مهمانان نامدار. خانم رجوی، هر بار كه سخنان شما را میشنوم، و من در ماههای اخیر در مناسبتهای زیادی به سخنان شما گوش كردهام، هر بار متحیر میشوم. من شما را ستایش میكنم.

شما با صداقت صحبت میكنید، با توجه به مشكلاتی كه همه ما با آن مواجه هستیم. منظورم در خاور میانه است، در عراق، در سوریه. شما با شفافیت و شجاعت چیزها را بیان میكنید و به همین خاطر از شما تشكر میكنم، از طرف همگی و حتی كسانی كه در این سالن حضور ندارند.

من میدانم كه باز كردن روزه نوعی جشن مذهبی است و من فردی مذهبی نیستم. به هیچ وجه. ولی روش شما برای تعریف اسلام را میستایم. من ستایش میكنم مصمم بودن شما را برای برقراری دمكراسی، جدایی دین از دولت، برابری زن و مرد، و همچنین مبارزه شما علیه آن كه سید احمد غزالی با قدرت بیان كرد به صحبتهای سید احمد غذالی برمیگردم، خود من یك ماه پیش موضع رسمی وزارت خارجه را محكوم كردم. من بدون اینكه آنچه شما گفتید را به چالش بكشم، آقای نخست وزیر(غزالی)، باید به شما بگویم كه این موضع وزارت خارجه نیست. این موضع منفی اعلام شده توسط سخنگو بود كه فكر كنم همه او را بر سر جایش نشاندند. شما كاملا حق دارید كه محكوم كنید. من نیز نسبت به این هشدارها حساس بودم. اشتباه گرفتن تروریستها با كسانی كه بر علیه آنها میجنگند، اشتباه گرفتن مجاهدین خلق كه بطور مصمم و سرسختانه از دمكراسی حمایت میكنند با دیكتاتوری مذهبی كه آن را محكوم میكنیم، این ناحق است و شما كار بسیار خوبی را انجام دادید آقای نخست وزیر كه این حق را برگرداندید. این ناحق است، و برعكس چیزی است كه جمهوری فرانسه باید از آن حمایت كند. چرا كه جمهوری فرانسه بر جدایی دین از دولت بنا شده است و در مسیر برابری زن و مرد حركت میكند. چیزی كه مجاهدین خلق ارائه میدهند، دقیقا از همان روحی برخوردار است كه جمهوری فرانسه به تمام جهان نشان داده است. 
 اگر بخواهیم در مورد عراق صحبت كنیم، بطور فعلی، فكركنم كه من اولین نفری بودم، حتما كسان دیگری هم بودند، من به آرشیوها مراجعه نكردم، ولی فكر كنم كه من اولین كسی بودم در سیاستمداران فرانسوی كه رفتار آقای مالكی را محكوم كردم. من از ابتدا گفتم كه آقای مالكی اختلافات را عمیقتر میكند. او مشكلات را تشدید خواهد كرد و همچنین دشمنیها و تقابلها را. و من هنوز این حرف را میزنم و بیشتر هم میگویم. ولی او مورد حمایت قرار گرفت. این در مورد موضع فرانسه نیز صدق میكند در مورد صلح خاورمیانه. ما نمیتوانیم به عنوان یك فرد فعال، به عنوان یك فرد آزاد اندیش، مانند یك وزیر رفتار كنیم، یا به عنوان یك وزیر مانند یك فرد آزاد اندیش عمل كنیم. همه ما درگیر هستیم، همه ما نمایندگی میشویم توسط 5+1 و ایران در یك روند دیالوگ در حمایت از یا در چشم انداز رهایی از سلاح هستهای. من نمیگویم كه موفق خواهد بود و همچنین نمیگویم كه وجه جانبدارانه این دیالوگ وجود ندارد. ولی نمیتوانیم تلاشهای برقراری صلح را نقد كنیم و از خود انعطاف نشان ندهیم. آیا امكانپذیر است. من باور دارم كه آری، ولی در شرایط مشخصی. 
درحال حاضر، اختلافات در عراق عمیقتر میشوند. بیش از یك قرن است كه به كردها قول استقلال داده شده است. در میان درگیریهای عراق، این خواست استقلال كردها نیز وجود دارد و در طرف دیگر، بطور متناقضی، چرا كه تناقضی است در این منطقه كه باید روی آن تاكید كرد، نزد كردهای سوریه، چیز كاملا متفاوتی با كردهای عراقی وجود دارد. آقای مالكی كه نخواست یك روند دمكراتیك واجب را در عراق را اجرا كند در شرایط كه در عراق وجود دارد. جامعه سنیها بطور تقریبا كاملی پس زده شدهاند، یا شاید بخشی از جامعه سنی، ولی به هر حال بطور خیلی محكم توسط سنیها احساس شده است. هم اكنون در سو استفاده از این احساسات و دشواریها، تمایلی وجود دارد برای تشكیل دولتی بین سوریه و عراق كه آن را خلیفه مینامند. باید نقش رژیم ایران را محكوم كرد. نقش رژیم ایران بسیار واضح است. آیا در این نقطه واضح است كه در ابتدا ایده خلیفه و بنیادگرایی و دولت اسلامی، من نمیدانم. ولی احتمالا باید از نزدیك آن را مورد بررسی قرار داد تا متوجه شد كه نقش رژیم ایران را در این مصیبت بسیار تعیین كننده بوده است. و این هلال شیعه است كه توسط برخی كشورها به رسمیت شناخته شده است، كه شامل ایران، عراق، سوریه و حزب الله را به هم وصل میكند. این نیز باعث ناسازگاری شده است. و این ناسازگاری ها هستند كه این درگیریها و قتلها را تسهیل میكنند. من تمام ارقامی كه به حق دوستان مصری  گفتند یا دوست الجزایریمان گفت را تكرار نمیكنم. در طول این مذاكرات صلح، افزایشی در اعدامها در ایران و – نقض حقوق بشر روزمره در ایران وجود دارد – ولی توسط این دیكتاتوری مذهبی افزایش یافته اند. من نسبت به همه این چیزها خیلی خوشبین نیستم. اتحادهای ناپایداری بصورت ناسازگار شكل میگیرند، و حتما هم كه در نبود وحدت با شكست مواجه خواهند شد. در دو دقیقه پایانی، باید بگویم كه تنها پاسخی كه پیدا میكنم برای این دشواریها و این عدم تفاهم و این ناسازگاری پایدار كه وضعیت عراق به بار میاورد. پاسخ همان چیزی است كه در سخنرانی خانم رجوی شنیدم. پاسخ دمكراسی، جدایی دین از دولت، تحول اجتماعی مهم كه باعث شود زنان نیز بشكل مناسبی نمایندگی شوند، بالاخره این اختلافات به پایان برسند. و نظرگاههای مجاهدین دیگر بشكل اشتباه نشان داده نشوند، مانند آن چیزی كه از نظر من به اشتباه توسط وزارت خارجه انجام شد. این تنها راهی است كه بتوان به این دشمنیها به این قتلها، این شكنجه ها پایان داد، و تنها راهی است كه بتوان یك پاسخ ملموس را به وضعیت افرادی داد كه در شرایط بسیار بد محاصره در كمپ لیبرتی هستند. شاید بتوان وضعیت كسانی كه اشرف را ترك كردند و به لیبرتی آمدند را بهبود بخشید. شما حق دارید كه از سازمان ملل و جامعه بین المللی كمك بخواهید. و نحوه ای كه شما اسلام و مذهب را در این موضوع وارد كردید بسیاری از اصول را تقویت میكند.
بسیار متشكرم.