بیانیه مطبوعات فوفی – FOFI – 4 دسامبر 2013 كنفرانس در رابطه با ایران در همبستگی با اپوزیسیون دمكراتیك ایران

 در یك كنفرانس بزرگ كه روز چهارشنبه 4 دسامبر در پارلمان اروپا برگزار شد، نقض حقوق بشر در ایران، توافقنامه اتمی ژنو، و قتل عام و گروگانگیری در كمپ اشرف با حضور شمار زیادی از نمایندگان پارلمان اروپا از گروههای سیاسی مختلف و با حضور خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت ایران، مورد بررسی قرار گرفت.

در این جلسه كه بریاست نماینده پارلمان اروپا استراون استیونسون برگزار شد، چندین نماینده ارشد اروپا، منجمله آلخو ویدال كوادراس نایب رئیس پارلمان اروپا، استفان هیوز اولین نایب رئیس گروه سوسیالستها و دمكراتها، جیم هیگینز عضو دفتر پارلمان، و خانم ریتا زوسموت رئیس پیشین پارلمان آلمان سخنرانی كردند. شركت كنندگان در این جلسه بر نكات زیر تأكید كردند:

1-   در توافق 24 نوامبر 2013 ژنو، كشورهای 5+1 و به طور خاص اتحادیه اروپا و آمریكا، امتیازهای غیرقابل قبولی از جمله اجازه غنی‌سازی، عدم پذیرش پروتكل الحاقی و یا بازرسیهای سرزده را به رژیم ایران داده اند كه كلید بمب سازی را در دست آن باقی می‌گذارد.

2-   دیكتاتوری دینی حاكم بر ایران به خاطر تحریمهای بین المللی و ترسش از سر برداشتن دوباره قیام‌های بزرگ مانند سال 2009 در توافقنامه ژنو ناگزیر از یك عقب نشینی شد. اما اگر جامعه بین المللی به جانب اجرای كامل قطعنامه های شورای امنیت از جمله توقف كامل غنی سازی و پذیرش پروتكل الحاقی پیش نرود، رژیم ایران بار دیگر با مخفیكاری به پیشبرد فعالیتهای تولید بمب خواهد پرداخت. ملایان روی سیاست ضعیف اتحادیه اروپا و آمریكا حساب می‌كنند تا آنها را قادر سازد كه بسوی هدف تهاجمی اتمی خود پیش بروند. مطمئناً رویكرد نرم غرب در قبال رژیم ایران، به ویژه پس از افشای سایتهای اتمی نطنز و اراك از سوی شورای ملی مقاومت در سال 2002، باعث شد تا ایران به ساخت بمب اتمی نزدیك شود. قاطعیت با حكومت تهران لازمه صلح و آرامش در منطقه و جهان  است.

3-   مناقشه فعلی صرفاً به برنامه اتمی محدود نمیشود.  رژیم ایران بدین خصایص شناخته می‌شود: اول بخاطر نقض فاحش حقوق بشر و نفی آزادی‌های پایه و كشتار اپوزیسیون ایران در عراق. دوم طرح ملایان برای  تسلط بر كل منطقه  و صدور تروریسم و بنیادگرایی. و سوم پروژه تسلیحات اتمی‌اش.

4-   پنج ماه و نیم پس از نمایش انتخابات غیر دمكراتیك ریاست جمهوری و روی كار آمدن حسن روحانی، هم نقض حقوق بشر و هم صدور تروریسم و بنیادگرایی شدیدتر شده است. تحت حكومت روحانی به اصطلاح ”میانه‌رو” ، شمار اعدامهای ثبت شده به عدد 400 رسیده است. قطعنامه كمیته سوم مجمع عمومی ملل متحد در بیستم نوامبر، استمرار شرایط وخیم حقوق بشر و آمار بالای اعدامها به خصوص اعدام كودكان زیر 18سال، اعدامهای گروهی مخفیانه، سانسور سایتها و شبكه‌های اجتماعی و ارسال پارازیت روی شبكه‌های ماهواره‌یی را افشا می‌كند.

5-   در خلال این مدت، مداخلات رژیم ایران در سوریه ابعاد وحشتناكی به خود گرفته است. به تازگی یك عضو كمیسیون امنیت مجلس رژیم ایران فاش كرد كه “صدها گردان از ایران در سوریه وجود دارد، هر چند خبر پیروزیهای ارتش سوریه را از زبان یک فرمانده سوری می‌شنوید، اما پشت پرده آن نیروهای ایرانی قرار دارند”. مداخلات رژیم در عراق و لبنان و یمن و بحرین و … نیز هر روز بیشتر می‌شود. بی عملی در قبال نقض وحشیانه حقوق بشر در ایران و صدور تروریسم و بنیادگرایی به خاطر مذاكرات اتمی، یك اشتباه بزرگ است كه می‌تواند در نهایت آخوندها را در زمینه اتمی مهاجم‌تر ‌كند.

6-   رژیم ایران به وضعیت انفجاری جامعه ایران به خوبی واقف است و بیش از هر چیز از سازمان مجاهدین خلق، به مثابه نیرویی كه می‌تواند وضعیت انفجاری را در داخل ایران به جانب تغییر رژیم سمت وسو بدهد، وحشت دارد. به همین خاطر در آستانه پذیرش توافقنامه اتمی ژنو، با حمله به اشرف و با كشتار و آدم ربایی تلاش كرد تا عواقب این عقب نشینی تحمیلی را مهار كند. در استراتژی، این یادآور قتل عام زندانیان سیاسی در سال 1988 همزمان با پذیرش آتش بس در جنگ ایران و عراق است.

7-   متأسفانه سیاست غرب در قبال كشتار ساكنان اشرف و لیبرتی به نحوی شوكه كننده غیرمسئولانه است. سركوب و محاصره و شكنجه روانی ساكنان اشرف-لیبرتی توسط دولت دست نشاندة ملاها در عراق در 5 سال گذشته، بدون نقض مكرر تعهدات آمریكا و ملل متحد، هرگز امكانپذیر نبود؛ مطمئناً اگر سازمان ملل و آمریكا به وظایفشان عمل میكردند، تراژدی اول سپتامبر قابل اجتناب بود. سكوت و بی عملی اتحادیه اروپا و به طور خاص خانم اشتون، خصوصاً بواسطه اینكه این جنایت با نگهداشتن غیرقانونی 7 گروگان، منجمله 6 زن، توسط عراق همچنان ادامه دارد، غیر قابل قبول میباشد. موضعگیریهای ضعیف خانم اشتون و لحن مماشاتگرایانه او رژیم عراق را گستاخ‌تر كرده است.

8-   اسناد و شواهد زیادی وجود دارد كه گروگانها در بغداد نگهداری می‌شوند و این مورد تأیید سفیر اتحادیه اروپا و دیگر دیپلوماتها در بغداد و همچنین عفو بین الملل قرار گرفته است. آمریكا و اروپا و ملل متحد با سكوت در قبال این جنایت بزرگ همچنانكه با سكوت در مقابل ادامه اعدامهای وحشیانه در ایران می‌خواهند مذاكره بر سر موضوع اتمی را پیش ببرند. این دیپلماسی تحریف شده خجالت‌آور است. قاطعیت در قبال این مسائل، رژیم ایران را كه موقعیت بسیار ضعیفی قرار دارد به عقب‌نشینی بیشتر حتی در زمینه اتمی وادار می كند.

9- اجلاس به همه زنان و مردانی كه در لیبرتی، واشینگتن، ژنو، لندن و برلین و دیگر شهرهای جهان بیش از سه ماه است در اعتصاب غذا به سر می برند درود فرستاد. در شرایطی كه حقوق آنها را پایمال می‌كنند، عزیزانشان را دست بسته اعدام می‌كنند و به گروگان می برند و قدرتهای بزرگ در قبال تمامی اینها چشم پوشی میكنند، چه راهی جز مقاومت و قیمت پرداختن از جان خود دارند تا وجدان جامعه جهانی را بحركت در بیاورند. دولت امریكا می‌توانست و می‌تواند عراق را وادار به آزادی گروگانها و تأمین حفاظت لیبرتی كند؛ در اینصورت اعتصاب غذا موضوعیتی ندارد. اما سه ماه بعد از حمله اول سپتامبر كمترین تدابیر امنیتی در لیبرتی با مخالفت دولت عراق مواجه میشود. حتی اجساد كشته شدگان را برای تدفین پس نداده اند. این برای دولتهای ما شرم آور است و باید روشن باشد كه اگر هر كدام از اعتصاب غذا كنندگان بمیرند، پرزیدنت اوباما، دبیركل بانكیمون و نماینده عالی اتحادیه اروپا بارونس گناه آنرا بخوبی روی وجدانهایشان خواهند داشت.

10- مالكی در یك فرار به جلوی ابلهانه به جای آزاد كردن گروگانها و پاسخگویی به كشتار اول سپتامبر مدعی شده 120 تن از ساكنان به خاطر مشاركت دركشتار مردم عراق حكم دستگیری دارند.

این احكام ناقض توافقات فیمابین ساكنان و ملل متحد و آمریكاست. نماینده ویژه دبیركل در عراق در نامه 28 دسامبر2011 خود  به ساكنان اشرف،  امنیت و سلامت آنان را تا وقتی آخرین نفر آنها عراق را ترك كند، تضمین كرد. عین این عبارت در توافقنامه 16 اوت 2012 بین سازمان مجاهدین خلق ایران، دولت آمریكا، دولت عراق و ملل متحد آمده است. اطلاعیه 29 اوت 2012 وزارتخارجه آمریكا نیز تضمین مشابهی می‌دهد. با این تعهدات بود كه ساكنان به لیبرتی رفتند.

قضاییه عراق به هیچ وجه عادل و مستقل نیست. حدود 200 اعدام سیاسی در سال 2013 توسط این قضاییه صورت گرفته است. عفو بین‌الملل تاكنون بارها به احكام اعدام توسط این دستگاه انتقاد كرده و بر مستقل نبودن آن تاكید كرده است. ساكنان و نمایندگان و وكلایشان بارها تأكید كرده‌اند كه آماده‌اند در هر دادگاه اروپایی یا آمریكایی یا هر مرجع بین المللی به همه اتهامات پاسخ دهند. آنها خواستار یك كمیته حقیقت یاب بین‌المللی شده‌اند تا وارد این موضوع بشود و قضاوت مستقل خود را بكند اما دولت عراق این درخواست را نپذیرفته است.

هیچ اتهامی متوجه سازمان مجاهدین نیست. هیچ سند و مدركی علیه سازمان مجاهدین وجود ندارد. تمامی اتهامات مربوط به سال 1991 یا دوران صدام حسین است. اما تحقیقات آمریكایی‌ها كه مقامهای كنونی عراقی هم آنها را همراهی می‌كردند در سالهای 2003 و 2004 نشان داد هیچ اتهامی متوجه مجاهدین نیست. این امر توسط مقامات ارشد آمریكایی در سال 2004 اعلام شد. مقامات برجسته كرد عراقی در این مصاحبه ها حضور داشتند تا مطمئن شوند كه اعضای سازمان مجاهدین خلق در سركوب اكراد شركت نداشته‌اند. این درحالیست كه مدارك مجاهدین در مورد دست داشتن مالكی و حكومتش در جنایت علیه بشریت هر دادگاه بیطرفی را قانع می‌كند.

11- اجلاس از استرون استیونسون بخاطر سفر اخیرش به كردستان عراق و ملاقاتهایش بعنوان رئیس هیئت پارلمان اروپا برای روابط با عراق با مقامات این منطقه و سیاستمداران عراقی و رهبران تظاهرات در استانهای مختلف و بازدید از كمپهای پناهندگان سوری تقدیر كرد و از مواضع او در مورد كردستان حمایت كرد.

12- كنفرانس تأكید كرد كه مالكی امروز به ایران رفته است تا برای دور سوم نخست وزیریش حمایت جلب كند. چیزی كه همه جریانهای سیاسی عراقی با آن مخالفند. او چشمش به تهران است و قیمتی هم كه تهران می‌خواهد كشتار نهایی مجاهدین در كمپ لیبرتی است. همچنین در كنفرانس گفته شد كه این ظن وجود دارد كه مالكی از سفرس به تهران برای انجام هماهنگی برای استرداد مخفیانه 7 گروگان اشرفی به ایران استفاده كند، جایی كه در آنجا آنها با شكنجه و اعدام قطعی روبرو خواهند بود.

شركت كنندگان در كنفرانس درخواستهای زیر متفق القول بودند:

الف- از كشورهای 5+1 به ویژه آمریكا و كشورهای اروپایی و خانم اشتون می‌خواهند، به امتیاز دادن به رژیم ایران در مسأله اتمی پایان دهند و خواستار اجرای كامل قطعنامه‌های شورای امنیت، توقف كامل غنی سازی اورانیوم، توقف پروژه‌های تولید پلوتونیوم و پذیرش پروتكل الحاقی و بازرسیهای سرزده و آزادانه از مراكز مشكوك شوند.

ب- خواستار ارجاع پرونده نقض حقوق بشر در ایران، مداخلات رژیم ایران در منطقه و جنگ افروزی و صدور تروریسم به دیگر كشورها به شورای امنیت ملل متحد و اعمال تحریمها و مجازاتهای جدی علیه این رژیم هستند.

ج- اتحادیه اروپا، آمریكا و ملل متحد به ویژه شورای امنیت ملل متحد باید دولت عراق را وادار به پاسخگویی به مسئولیتهایش و آزادی 7 تن از ساكنان به گروگان گرفته شده اشرف كنند تا موانع بر سر راه تأمین الزامهای ضروری برای امنیت لیبرتی را برطرف و احكام مسخره و مجعول دستگیری را به كنار بگذارد. دولت عراق باید درك كند كه در صورت سرپیچی از این خواست جامعه جهانی با تصمیمات لازم الاجرای جامعه جهانی مواجه خواهد شد.

د- یك تحقیقات بیطرف در مورد كشتار و گروگانگیری اول سپتامبر و 4 كشتار قبلی در اشرف و لیبرتی ضروری است. در غیاب چنین تحقیقاتی فجایع مشابه هر لحظه قابل تكرار است.

  گروه دوستان ایران آزاد

پارلمان اروپا

بروكسل