حمله سوم موشکی – شماره ۹

 جزییات جدیدی از سومین حمله موشکی به لیبرتی.

• حمله موشکی با کمک نیروهای دولتی صورت گرفت و برای تلفات بزرگ طراحی شده بود
• حمله به لیبرتی به خاطرهشدارهای ساکنان، رویکردهای دولت عراق و تهدیدهای نیروی قدس قابل پیش بینی بود
• آمریکا و ملل متحد به خاطر قانون بین الملل وتوافقات چند جانبه در قبال حفاظت ساکنان باید پاسخگو باشند

جزییات جدیدی از سومین حمله موشکی به لیبرتی که از درون رژیم آخوندی به دست مقاومت ایران رسیده است، به خوبی نشان می‌دهد که این عملیات جنایتکارانه توسط نیروی تروریستی قدس با همکاری و هماهنگی کامل دولت و نیروهای امنیتی عراقی صورت گرفته است. در این عملیات که بیش از ۴۰ فروند موشک ۱۰۷ میلیمتری در فاصله ۱۰دقیقه (از ساعت ۱۳۱۵ دقیقه تا ۱۳۲۵دقیقه به وقت محلی) به داخل کمپ لیبرتی شلیک شد، دو تن از مجاهدین به شهادت رسیدند و ۷۰تن دیگرمجروح شدند و میلیونها دلار از اموال ساکنان خسارت دید.

۱/         این موشکها به وسیله چهار موشک انداز ۱۲تایی فابریک که بر روی یک کامیون نصب شده بود، از منطقه یی در جنوب شرقی لیبرتی شلیک شده اند. موشکهای شلیک شده بیش از ۴۰فروند بوده است که تاکنون محل اصابت ۳۵فروند آنها در داخل لیبرتی شناسایی و ثبت شده و دو موشک منفجر نشده باقی مانده است.

۲/         تصمیم این حمله توسط شخص خامنه ای گرفته شده و مسئولیت اجرای آن به نیروی تروریستی قدس محول شده است. این عملیات مرگبار برای روز بعد از نمایش انتخابات ریاست جمهوری و همزمان با اعلام نتایج، سازماندهی شده بود. نیروی قدس و گروههای وابسته‌اش مانند کتائب حزب الله و عصائب الحق آمادگیهای ضروری را به عمل آورده بودند اما اجرای آن موکول به فرمان نهایی خامنه ای به نیروی قدس در شب قبل از حمله، یعنی پایان روز رای گیری بود.

۳/         هماهنگیهای عملیاتی و اطلاعاتی برای این حمله موشکی از طریق دفتر نخست وزیری و سفیر رژیم در بغداد و سرکردگان نیروی تروریستی قدس انجام شده بود. مهاجمان تنها با استفاده از امکانات دولتی قادر به طراحی دقیق برای شلیک بیش از ۴۰موشک بودند. در عملیات معمول تروریستی در مناطق شهری، موشکهای ۱۰۷میلیمتری در تعداد محدود، آنهم با لوله های انفرادی شلیک می‌شود. علاوه بر این حمله در وسط روز و در ساعت شلوغ انجام شد، محل شلیک از غلظت بالای امنیتی برخوردار بود و تنظیم یک قبضه حداقل ۲۰دقیقه وقت لازم داشت و با توجه به فضای امنیتی بغداد نقل و انتقال این حجم از سلاح و مهمات از پستهای بازرسی به هماهنگی قبلی و حمایت نیروهای امنیتی نیاز داشت.

۴/         این عملیات جنایتکارانه توسط تیمهای حرفه یی و آموزش دیده صورت گرفت و طبق طراحی می بایست مراکز اجتماعات و سالنهای غذاخوری در زمان ناهار هدف قرار گیرند. اگر هشیاری و آمادگی ساکنان نبود میزان تلفات بسا بیشتر بود.

۵/         نحوه حمله و محلهای اصابت نشان می دهد که مهاجمان از نقشه داخلی لیبرتی و محلهای تجمع ساکنان با جزییات مطلع بوده اند. ساکنان پیش از این بارها به عکس برداریها و فیلمبرداریهای آزاردهنده و بدون دلیل مأموران ویژه کوبلر اعتراض کرده بودند. در گزارش روزانه(دیلی ریپورت) لیبرتی در روز ۹خرداد۹۲ (۳۰مه۲۰۱۳) که برای مقامهای آمریکایی، اروپایی و ملل متحد ارسال شده، آمده است.

۶/         در حالیکه مأموران ویژه کوبلر به ویژه فردی به نام مسعود دورانی، همه روزه در لیبرتی به اذیت و آزار ساکنان اشتغال داشتند، غیبت ناگهانی آنها در روز حمله (۲۵ خرداد) بسیار سؤال برانگیز است.

۷/         مارتین کوبلر در روز ۸خرداد (۲۹مه) در پارلمان اروپا در کمال خباثت گفت: «پارلمان اروپایی که من فکر می‌کردم ارزشهای حقوق بشری را نمایندگی می‌کند نباید به این ساختار درون کمپ لیبرتی بی اعتنایی کند که در آن افراد در قسمتها نگهداری می‌شوند، که در آن در حال حاضر ۳۰محل غذاخوری ساخته می‌شوند تا اجازه داده نشود که افراد یک جا با هم در یک غذاخوری جمع شوند… آیا این سیاست حقوق بشری اروپاییهاست؟»

۸/         متعاقباً ساکنان در بیانیه یی با بیش از ۳۰۰۰ امضا تأکید کردند: «ما به دولت آمریکا و ملل متحد و اتحادیه اروپا فراخوان می‌دهیم که دولت عراق را وادار کنند که با ساختن یک سالن غذا خوری ضد خمپاره به ظرفیت ۳۰۰۰ نفر … با هزینه خود ما موافقت کند… ما مطمئناً همه ۳۰محل غذاخوری ادعایی آقای کوبلر را تعطیل می‌کنیم. … در حالیکه دولت عراق با هیچیک از الزامهای حفاظتی لیبرتی موافقت نکرده و یک تی وال هم وارد کمپ نشده است و آقای کوبلر هم هیچ اعتراضی به این موضوع نکرده، با تبهکاری این حقیقت را در پارلمان اروپا پوشانده است، می‌خواهد ما را در یک سالن بیدفاع جمع کند که هدف کشتار رژیم قرار گیریم. به این می‌گویند همدستی با دژخیم».

۹/         در چهار ماه گذشته پس از حمله موشکی ۹فوریه ساکنان و نمایندگانشان دهها بار در نامه‌های خود به دبیر کل و دیگر مقامات ملل متحد و مقامات آمریکا هشدار دادند که حمله‌های بعدی در راه است و خواستار اقدامهای امنیتی در لیبرتی و بازگرداندن ساکنان به اشرف شدند. دولت عراق به صراحت اعلام کرده است که قادر به جلوگیری حمله موشکی به لیبرتی نیست (آسوشیتدپرس-۹فوریه). عوامل نیروی تروریستی قدس در عراق ضمن به‌عهده گرفتن حمله ۲۱بهمن اعلام کردند که بار دیگر به لیبرتی حمله خواهند کرد (الشرق اوسط و الحیات و آسوشیتدپرس، ۲۵و۲۶فوریه۲۰۱۳) این مزدوران تصریح کردند که عملیات نظامی خود را تحت فرمان خامنه ای انجام می دهند و وعده دادند «یک ضربه کمرشکن دوم به مجاهدین خلق ایران وارد خواهند کرد» و تأکید نمودند: «ما ضربه به آنها و کشتن آنها را وظیفه دینی و اخلاقی می‌دانیم و در آینده نزدیک آنها را مجددا هدف قرار خواهیم داد».

۱۰/        در روز ۱۰اردیبهشت (۳۰ آوریل) خانم مریم رجوی رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران به رئیس جمهور آمریکا نوشت: حمله موشکی ۲۹ آوریل «یک هشدار جدی در مورد امنیت این پناهندگان بود. ۸۰ روز بعد از موشکباران قبلی، دولت عراق مانع هرگونه تدابیر امنیتی در لیبرتی شده است. نه یک تی وال برگشته است، نه کلاه خود و جلیقه های حفاظتی از اشرف به لیبرتی منتقل شده است، نه اجازه سازندگی و گسترش مساحت کمپ داده شده است. ساکنان حتی اجازه نیافتند تجهیزات پزشکی خود را از اشرف به لیبرتی منتقل کنند. … لیبرتی نیم کیلومتر مربع است و تماما از بنگالهایی تشکیل شده که در مقابل ترکشهای موشک و خمپاره هیچ مقاومتی ندارد… هر آن امکان یک کشتار دیگر وجود دارد. در شرایطی که هیچ چشم اندازی برای انتقال همه ساکنان به آمریکا یا اروپا وجود ندارد، تنها راه جلوگیری از یک قتل عام دیگر و تأمین امنیت ساکنان بازگشت موقت به اشرف و بازاسکان تدریجی از آنجاست».

۱۱/        نماینده ساکنان در روز ۱۵اردیبهشت۹۲ (۵مه۲۰۱۳) به وزیر خارجه آمریکا نوشت: «با توجه به اینکه بحران کنونی عراق، مالکی را بیش از گذشته تابع بلااراده فرامین رژیم ایران کرده است و با توجه به مواضع کوبلر، وقوع یک حمام خون دیگر اجتناب ناپذیر است. تنها راه اجتناب دخالت فعال ایالات متحده آمریکا و به طور مشخص اقدام فوری برای بازگرداندن ساکنان به اشرف و کنار گذاشتن کوبلر از پرونده ساکنان و بر عهده گرفتن مسئؤلیت پرونده اشرف و لیبرتی در چارچوب ملل متحد از سوی کمیساریای عالی پناهندگان است»..

۱۲/        در روز ۱۳ اردیبهشت (۳ مه) دکتر آلخو ویدال کوادراس، نایب رئیس پارلمان اروپا و رئیس کمیته بین المللی در جستجوی عدالت، به وزیر امور خارجه آمریکا نوشت: «شلیک ۲۰موشک در ۲۹ آوریل به سمت لیبرتی… یکبار دیگر نشان داد ساکنان لیبرتی هیچ امنیتی ندارند و هر آن در معرض کشتار هستند…. آسیب پذیری ساکنان بسا بیشتر از شهروندان عراقی است زیرا در لیبرتی همه چیز بنگال است، تراکم جمعیت بسیار بالاست و مهمتر این که ، به خاطر شرایط زندان ساکنان در مواقع خطر هیچ راهی جز باقی ماندن در حصارهای لیبرتی ندارند و امکان پراکندگی ندارند».

۱۳/        ساکنان و نمایندگانشان از روز حمله ۲۱بهمن ۹۱ (۹ فوریه) صدها بار در نامه ها، ملاقاتها و تماسهای تلفنی با مقامهای آمریکایی و عراقی و ملل متحد خواستار تأمین ۵ الزام حداقل امنیتی در لیبرتی شامل: بازگرداندن تی والها، انتقال کلاه خودها و جلیقه ها از اشرف به لیبرتی، انتقال تجهیزات اولیه پزشکی، اجازه حداقل سازندگی در لیبرتی و گسترش مساحت آن شدند. در روز ۲۷فروردین۹۲ نماینده دولت عراق با حضور نمایندگان کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد و معاون یونامی با انتقال تی وال های بزرگ موافقت کرد.

پس از بازدید ۱۸اردیبهشت یک هیأت از افسران یونامی و نمایندگان دولت عراق از نقاط تجمع در لیبرتی به نمایندگان ساکنان اطلاع دادند که تنها با ورود ۲۶۰۰تی وال برای حفاظ نقاط تجمع موافقت شده است. سرانجام، نماینده دولت عراق در روز۲۱ خرداد در حضور نمایندگان یونامی و کمیسیاریا اعلام کرد که با همه الزامات حداقل مخالفت شده است.

۱۴/        دبیرخانه شورای ملی مقاومت در روز ۱۶فروردین۱۳۹۲(۵آوریل۲۰۱۳) اعلام کرد آخوند مصلحی، وزیر اطلاعات ملایان، در گزارش خود پس از دیدار از عراق به دفتر خامنه ای تاکید کرد: «مالکی و فالح فیاض به او اطمینان داده اند که بیشترین سخت گیریها را علیه ساکنان لیبرتی اعمال می‌کنند و برگرداندن تی والهای حفاظتی، گسترش مساحت و سازندگی در لیبرتی و وارد کردن کیسه شن که مجاهدین برای افزایش ضریب امنیتی لیبرتی درخواست کرده اند، ممنوع خواهد بود».

۱۵/        مارتین کوبلر که به خوبی از بی اعتنایی دولت عراق به حداقلهای امنیتی مطلع است، پس از حمله موشکی ۲۱بهمن۹۱، در سخنرانهایش در شورای امنیت و پارلمان اروپا و دست کم در ۱۱نامه به نماینده ساکنان، با دروغگویی خیره کننده یی، از تلاشهای خود برای تأمین امنیت لیبرتی و پیشرفتهای به دست آمده و حسن نیت عراق در این رابطه صحبت می‌کند. او در روز ۱۴اسفند۹۱ (۴مارس) به نماینده ساکنان نوشت: ما به طور کامل خواستهای شما را برای بهتر کردن امنیت در کمپ لیبرتی در بالاترین سطوح حمایت می کنیم».

در روز ۲۵اسفند ۹۱ باردیگر نوشت: «ما به حمایت کامل از درخواستهای امنیتی شما در قبال دولت عراق ادامه می‌دهیم. من شنیده ام که در حین هفته گذشته پیشرفتهایی بوده‌اند».‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ معاون او در روز ۲۲فروردین۹۲ (۱۱ آوریل) نوشت: «کار روی بهبود امنیت در کمپ لیبرتی که از نزدیک توسط مانیتورهای ما دنبال می شود در حال پیشرفت است».

در روز ۲۴فروردین (۱۳ آوریل) کوبلر نوشت: «من آخرین آمار در مورد تی وال های بزرگ، تی وال های کوچک، ، پناهگاه، کیسه شن، تجهیزات حفاظت شخصی (PPE) و تجهیزات اضطراری در درمانگاه را در مقابلم دارم». او با تردستی چنین القا می‌کند که بخشی از درخواستهای مبرم امنیتی ساکنان بر آورده شده است.

۱۶/        به‌وضوح روشن است که هدف دولت عراق از ممانعت از تأمین الزامات اولیه امنیتی گرفتن تلفات بیشتر از مجاهدین در حملات بعدی است. این نکته یی است که ساکنان بارها نسبت به آن هشدار داده اند. در روز۲۵اسفند۹۱ (۱۵مارس) بیش از ۳۰۰۰ تن از ساکنان به دبیرکل بان‌کی مون نوشتند: «درحالیکه تهدیدهای رژیم ایران و ایادی و مزدورانش در عراق برای حملات بعدی علیه لیبرتی ادامه دارد، دولت عراق در قبال کمترین اقدام حفاظتی در کمپ کارشکنی می‌کند. از جمله اجازه ورود حتی یک تی‌وال را هم نداده و همچنین از انتقال جلیقه ها و کلاههای حفاظتی ما از اشرف جلوگیری می‌کند…. بنگالهای آسیب پذیر را در مقابل هرگونه حمله یی عامدانه بی سپر گذاشتند. شک نیست که هدف رژیم ایران و حکومت عراق گرفتن تلفات بیشتر از ما درحملات بعدی است».

    در روز ۲۱خرداد۹۲ (۱۱ژوئن) پس از اینکه دولت عراق اطلاع داد با همه الزامات حداقل امنیتی مخالف است، شورای ملی   مقاومت ایران اعلام کرد: «مخالفت با الزامات حداقل امنیتی لیبرتی به خوبی نشان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد که این دولت نه تنها قصد ندارد مشکل حفاظت ساکنان لیبرتی را حل و فصل نماید بلکه می‌خواهد تلفات وارده بر آنها در حملات بعدی هر چه بیشتر باشد».

۱۷/        هر دو مجاهدی که در ۱۵ژوئن به شهادت رسیدند در داخل بنگالهای مورد اصابت ترکش قرار گرفتند، مجروحان عمدتا بر اثر اصابت ترکش به بنگالها مجروح شدند. بعضا یک ترکش کوچک از ۳-۴ بنگال رد شده و به یک فرد اصابت کرده است. اگر تی والها برده نشده بود کسی کشته نمیشد و شمار مجروحان بسیار کمتر بود. اگر ساکنان دارای تجهیزات حفاظتی انفرادی مانند کلاه و جلیقه بودند، افرادی که از ناحیه سر و صورت و سینه مورد اصابت ترکش قرار گر فتند، مجروح نمیشدند.

۱۸/        پس از حمله ۹ فوریه دولت عراق موافقت کرد که ۵۰۰ سنگر کوچک که در اطراف لیبرتی موجود بود به داخل لیبرتی منتقل شود. اما پس از انتقال بخشی از این سنگرها به داخل لیبرتی دولت عراق از دو ماه پیش انتقال آنها را متوقف کرد. سنگرهای منتقل شده به داخل کمپ در شرایط اضطراری برای همه ساکنان بسیار کم است.

۱۹/        مقایسه دو حمله موشکی به کمپ لیبرتی در ۹ فوریه و ۱۵ ژوئن ۲۰۱۳ که ۱۰ شهید و بیش از ۱۷۰ مجروح بجای گذاشت، با ۲۲ حمله به کمپ اشرف طی سالهای ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۱ شامل حملات با موشک اسکاد Bو چند حملات هوایی که تنها یک شهید بجای گذاشت، نشان میدهد که لیبرتی تا چه حد فاقد امنیت است و مخالفت با انتقال ساکنان به اشرف یک جنایت بزرگ و عامدانه است.

۲۰/        به این ترتیب هیچ تردیدی باقی نمی ماند که حمله روز ۲۵خرداد۹۲ (۱۵ژوئن) به لیبرتی چه به خاطر هشدارهای ساکنان و چه به دلیل رویکردهای دولت عراق و تهدیدهای گروههای وابسته به نیروی قدس، هم برای سازمان ملل و هم دولت آمریکا قابل پیش بینی و در نتیجه قابل پیشگیری بود و به همین خاطر عمیقاً در قبال این حمله و تلفات ناشی از آن مسئولیت دارند. حقایق زیر به خوبی نشان می‌دهد که دولت آمریکا و ملل متحد از نظر قانون بین الملل، از نظر حقوق ناشی از توافقهای دوجانبه و چندجانبه و از نظر سیاسی در قبال حفاظت مجاهدان لیبرتی و اشرف مسئولیت تمام عیار به عهده دارند:

الف. دولت آمریکا و نیروی چند ملیتی- عراق، استاتوی همه ساکنان اشرف را در سال ۲۰۰۴ به عنوان افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون ۴ ژنو مورد اذعان قرار داد.

ب. دولت امریکا با تک تک ساکنان اشرف توافق نامه یی را امضا کرده است که حفاظت آنها را در مقابل جمع آوری سلاحهای آنها تا تعیین تکلیف نهایی برعهده گرفته است.

ج. ساکنان اشرف بر اساس اطلاعیه ۴دیماه۹۰ (۲۵دسامبر۲۰۱۱) وزیر خارجه آمریکا و پیامهای او مبنی بر تأمین امنیت و سلامت آنها، جابه جایی به لیبرتی را پذیرفتند. خانم کلینتون در این اطلاعیه تأکید کرد: «نمایندگان سفارت آمریکا به طور منظم و متناوب از لیبرتی بازدید خواهند کرد. از روز ۲۱بهمن۹۱ (۹فوریه۲۰۱۳) تا کنون نمایندگان آمریکایی تنها دو بار از لیبرتی دیدار کردند».

د. در توافقنامه چهار جانبه آمریکا، ملل متحد، عراق و ساکنان در ۱۷ اوت ۲۰۱۲ آمریکا متعهد شد از« امنیت و سلامت» ساکنان حمایت خواهد کرد. بر اساس این توافقنامه گروههای ششم و هفتم و هشتم از اشرف به لیبرتی رفتند.

ه. براساس اطلاعیه های مکرر کمیسیاریای عالی پناهندگان ملل متحد همه ساکنان لیبرتی پناهجو و افراد مورد نگرانی هستند و باید از حفاظتهای بین المللی بر خوردار شوند. کمیسیاریای عالی پناهندگان ملل متحد در اطلاعیه ۱۱اسفند۹۱ (اول مارس۲۰۱۳) خود بر ضرورت تأمین یک محیط امن و سالم برای ساکنان تأکید کرد.

با توجه به نکات فوق و با توجه به اینکه امکان تکرار حملات مشابه ۲۱بهمن۹۱ و ۹اردیبهشت و ۲۵خرداد۹۲ (۹ فوریه، ۲۹ آوریل و ۱۵ژوئن) هر لحظه و هر روز وجود دارد، مقاومت ایران بار دیگر خواستار اقدام بلادرنگ جامعه جهانی به ویژه ایالات متحد و ملل متحد برای بازگرداندن ساکنان لیبرتی به اشرف و انتقال آنها از اشرف به کشور ثالث است.

 دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران

۲۷خرداد۱۳۹۲ (۱۷ژوئن۲۰۱۳)