لیبرتی – شماره ۶۷

 نامه پزشکان لیبرتی به مقامات ملل متحد و فراخوان به پایان دادن محاصره پزشکی ساکنان, وارونه جلوه دادن حقایق، در بردن عراق از عواقب محاصره پزشکی و سرزنش قربانی به جای جلاد توسط کوبلر.

۹پزشک مقیم لیبرتی و مشاور حقوقی ساکنان، طی نامه یی به ناوی پیلای، کمیسر عالی حقوق بشر ملل متحد، با تشریح روند بیماری و مداوای بهروز رحیمیان و رفتار مأموران استخبارات عراق به‌ویژه در روز ۵آذر (۲۵نوامبر۲۰۱۲) نوشتند

اگر مأموران مانع بستری شدن بهروز در بخش مراقبتهای ویژه (C.C.U) نمی‌شدند به احتمال زیاد به چنین وضعی دچار نمی‌شد. آنها با اشاره به وضع پزشکی لیبرتی، به‌عنوان پزشکانی که ۲۵سال است درگیر مسایل پزشکی ساکنان اشرف بوده اند، از کمیسر عالی خواستند قبل از وقوع فجایع بیشتر برای پایان دادن به محاصره ضد انسانی پزشکی لیبرتی مداخله کند.

این نامه که به امضای مترجم بهروز در آخرین مراجعه به بیمارستان نیز رسیده، اظهارات کوبلر در نامه اش به نماینده ساکنان در روز ۶دیماه (۲۶دسامبر) و اظهارات او در روز بعد (۲۷دسامبر) به آسوشیتدپرس را یک تلاش شکست خورده برای وارونه جلوه دادن حقیقت و در بردن دولت عراق از عواقب زجرکش کردن بیماران توصیف کرده است. کوبلر نوشته بود: «شرایط بهروز توسط پزشکان اینطور ارزیابی شد که نیاز به بستری شدن ندارد» و «تا الان هیچ نشانی در دست ندارد که مقامات عراقی مانع معالجه شده باشند». پزشکان می نویسند او به این وسیله قربانی را به جای جلاد سرزنش می‌کند.

در این نامه که رونوشت آن برای دبیرکل ملل متحد و معاون سیاسی او، کمیسر عالی پناهندگان ملل متحد و نماینده ویژه وزیر خارجه آمریکا و نماینده ویژه دبیرکل در عراق و معاون وی و بسیاری از دیگر شخصیهای بین المللی ارسال شده، آمده است: مترجم بهروز دوبار از بیمارستان با مسئول تیم مانیتورینگ یونامی، تلفنی صحبت کرد و خواستار کمک شد و او ضمن توصیه به آرامش قول داد موضوع را دنبال کند. ولی هیچ مسأله یی حل نشد و بیمار و مترجم در فضای متشنجی که مأموران ایجاد کرده بودند به لیبرتی بازگشتند. گزارش پزشکان می افزاید: بهروز با اینکه بسیار صبور و بردبار بود، در راه بازگشت و در روزهای بعد از رفتار مأموران بسیار آزرده خاطر بود و می‌گفت این رفتار برایش یک شکنجه روانی بوده است.

پزشکان لیبرتی با تأکید بر اینکه بهروز اولین نمونه نیست و اگر این وضع ادامه یابد آخرین نیز نخواهد بود به شرح محدودیتها و کارشکنی‌های حکومت عراق در مقابل دسترسی آزادانه ساکنان به خدمات پزشکی پرداخته و از جمله نوشتند:

•           در حال حاضر تعداد بیماران جدی بیش از۸۰۰نفر است که شمار زیادی از مجروحان حملات تیرماه ۸۸ و فرورین ۹۰ (ژوییه ۲۰۰۹ و آوریل ۲۰۱۱) را شامل می‌شود. یک پزشک معمولی عراقی در کمپ لیبرتی قادر به الویت بندی بیش از ۸۰۰بیمار برای قرارهای پزشک متخصص در بغداد نیست. این درمانگاه در روز بیش از ۱۵ بیمار را نمی تواند ویزیت کند.

•           از روز اول اسفند۹۰ تا ۳۰آذر۹۱ (۲۰ فوریه تا ۲۰دسامبر۲۰۱۲) یعنی طی ۳۰۴روز در مجموع ۲۵۵ بیمار برای معالجه از لیبرتی به بغداد برده شده اند و ۲۱۶بیمار که به توصیه دکتر عراقی بایستی به پزشک متخصص در بغداد مراجعه کنند حتی یک بار هم به بغداد برده نشده اند. ۱۴۸بیمار در نوبت عمل جراحی قرار دارند که نمودارهای آن ضمیمه است.

•           این کلینیک فقط یک آمبولانس دارد که اکثر اوقات به‌صورت بسیار فشرده بیماران و همراهانشان را منتقل می‌کند. به این ترتیب حتی اگر هیچ بیماری اضافه نشود، تعیین تکلیف بیماران کنونی بیش از دو سال زمان نیاز دارد.

•           شرایط لیبرتی سخت تر است. دولت عراق اجازه نداده است امکانات بیمارستانی و تجهیزات پزشکی ساکنان از جمله سیتی اسکن که در کلینیک داخلی اشرف برای مداوای بیماران یا مراقبت از بیماران سخت استفاده می‌شد، منتقل شود. این تجهیزات در ۲۶سال گذشته از جمله در دوران حفاظت نیروهای آمریکایی مورد استفاده ساکنان بوده و محروم کردن ساکنان از این تجهیزات با هدف زجرکش کردن پناهندگان بیمار در لیبرتی است.

•           مأموران استخبارات وابسته به نخست وزیری عراق دو ماه است به‌طور ثابت همراه بیماران می‌روند و در کار درمان اخلال جدی می‌کنند و بیماران به طور مستمر از شکنجه روانی و انواع توهین و تحقیرها شکایت می‌کنند. این مأموران بعضا حتی مانع می‌شوند بیمار با پزشک در مطب تنها باشد و اصرار دارند بیمار یا مترجم فقط به عربی با پزشک حرف بزنند.

این اذیت و آزارها در ماههای آبان، آذر و دی سال جاری (نوامبر و دسامبر۲۰۱۲) در ۳۱گزارش روزانه برای آقایان کوبلر، نماینده ویژه دبیرکل و باستین معاون وی و فرانچسکو موتا دفتر حقوق بشر در یونامی و خانم کلر بورژوا از کمیساریا ارسال شده است. علاوه بر این در ماههای مهر، آبان، آذر و دی (اکتبر تا دسامبر۲۰۱۲) نماینده ساکنان و مشاور حقوقی آنان این مشکلات را دست کم در ۹ ملاقات در روزهای ۲۵مهر و ۹،۱۰،۱۴،۱۶، ۲۳ و ۳۰آبان ماه و ۱۶و ۲۸آذر (۱۶ و ۳۰ و ۳۱اکتبر،۴، ۶ ،۱۳ و ۲۰نوامبر و ۶ و ۱۸دسامبر) در حضور نماینده یونامی به مقامات عراقی در لیبرتی مطرح کرده اند. این مقامات چند بار قول دادند دیگر مأموران در امور پزشکی مداخله نکرده و بیماران را اذیت نخواهند کرد اما این قولها نه تنها تاکنون به هیچ نتیجه یی نرسیده بلکه آزار و اذیتها تشدید هم شده است.

•           نماینده و مشاور حقوقی ساکنان این مشکلات را در ملاقاتهای متعدد از جمله در ملاقاتهای ۱۸ و ۲۴، ۲۶، ۲۷مهر و ۲، ۴، ۱۱، ۱۲، ۱۵، ۱۶ و ۳۰آبان و ۵ و ۷، ۱۳، ۱۴، ۱۵، ۱۶، ۲۰، ۲۱، ۲۳، ۲۵آذر و ۲ و ۳دیماه (۹ و ۱۵ و ۱۷ و ۱۸ و ۲۳ و۲۵ اکتبر و ۱ و ۲ و ۵ و ۶ و ۲۰ و ۲۵ و۲۷نوامبر و ۳ و ۴ و ۵ و ۶ و ۱۰ و ۱۱ و ۱۳ و ۱۵ و ۲۲ و ۲۳دسامبر) با جزییات با مقامات یونامی مطرح کرده اند اما هیچ ترتیب اثری داده نشده است.

•           در گزارشها و ملاقاتهای فوق نقض مکرر حقوق پایه یی ساکنان مانند دسترسی آزادانه به دارو و پزشک، داشتن مترجم و پرستار همراه بیمار، خصوصی بودن رابطه پزشک و بیمار ذکر شده است و نمونه های متعدد جلوگیری از بستری شدن بیماران، لغو قرارهای پزشکی، ممانعت از خرید دارو و تأخیر عمدی در زمان خروج از کمپ تشریح شده است.

۹ پزشک ساکن لیبرتی در پایان نامه خود از کمیسر عالی حقوق بشر خواستار مداخله ایشان برای حل سه مسأله مشخص شده اند:

اول- جلوگیری از هر گونه دخالت عناصر استخبارات و نخست وزیری عراق در کار پزشکی ساکنان.

دوم- افزایش شمار بیمارانی که روزانه به بیمارستان بغداد می‌روند به ۱۰ نفر. اگر لازمه آن افزایش تعداد آمبولانس و راننده است، آمبولانسهای ساکنان از اشرف به لیبرتی منتقل شود و راننده نیز با هزینه ساکنان استخدام شود .

سوم- انتقال تجهیزات پزشکی ساکنان از اشرف به لیبرتی که مانند گذشته در خدمت بهبود پزشکی آنها قرار گیرد .

 دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران

۱۰ دی ۱۳۹۱(۳۰ دسامبر۲۰۱۲)