هیاهوی بسیار برای هیچ! چهل و یکمین پیش نویس تکراری و پوچ طی هفت ماه برای به بند کشیدن اپوزیسیون ایران در زندان لیبرتی آخرین تحفة مارتین کوبلر تحت عنوان «نقشه مسیر»

در ۲۲ ژوییه آقای مارتین کوبلر ضمن درخواست ملاقات از خانم مریم رجوی به نماینده ساکنان اشرف نوشت: «ما درمورد نقشه مسیر برای جا به جایی[ساکنان] کمپ اشرف با دولت عراق در ارتباط هستیم».

 او روز بعد یک ایمیل تحت عنوان «پیشنویس..نقشه مسیر۲۳ژوییه»  ارسال کرد.

سپس در ۲۴ ژوییه با هیاهوی بسیار اعلام شد: «هیأت ملل متحد در عراق یک نقشه مسیر به این دولت ارائه نمود که در آن یکسری از گامها برای تکمیل جابجایی صلح آمیز ایرانیان تبعیدی از کمپ اشرف به کمپ حریه پیشنهاد شده است».

آقای کوبلر در بیانیه خود می افزاید: تسهیل حرکتهای باقیمانده که منجر به بسته شدن کمپ اشرف خواهد شد یونامی ساکنان را فرا خواند تا ”آماده سازیها برای حرکت بعدی را بدون تاخیر شروع کنند“ و از دولت عراق خواست تا ”وقتی پای نیازهای انساندوستانه ساکنان بمیان میاید سخاوتمند باشد و به دنبال کردن راه حل صلح آمیز برای این موضوع تحت هر شرایطی ادامه بدهد“.

۱-ساکنان اشرف و نمایندگانشان مثل همیشه از گفتگوهای” تسهیل کننده” با دولت عراق دربارة سرنوشت خود  و نسخه نهایی  نقشه مسیر مورد نظر آنها بی اطلاع هستند زیرا دولت عراق به دیالوگ با نمایندگان آنها در خارج از عراق هیچگاه تن نداده است. زیرا آنها مذاکره با سلاحهای نشانه روی شده بر روی مخاطبان خود در اشرف و لیبرتی را همراه با تهدید مخاطبان به دستگیری ترجیح می‌دهند ( به اطلاعیه کمیته بین المللی حقوقدانان   در دفاع از اشرف- ۲ ژوئن ۲۰۱۲ مراجعه کنید).

-در دسامبر گذشته خانم رجوی  آمادگی خود را  برای سفر به بغداد  و گفتگو با دولت عراق اعلام کرد اما دولت عراق آن را نپذیرفت (اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران- اول دی۱۳۹۰).

-در روز ۱۲دی۱۳۹۰ (۲ ژانویه ۲۰۱۲) خانم رجوی نسبت به تلاشهای همه جانبه رژیم ملایان برای به شکست کشاندن راه حل مسالمت آمیز هشدار داد و با یادآوری  فراخوان قبلی دبیرکل بان کی مون به اعضای ملل متحد مبنی بر«حمایت و تسهیل برقراری هر گونه توافق که برای دولت عراق و ساکنان کمپ مورد قبول باشد» پیشنهاد کرد یک اجلاس ویژه برای نجات راه حل مسالمت آمیز و مورد قبول طرفین، در پاریس یا بروکسل یا ژنو به ریاست نماینده ویژه دبیرکل در عراق با شرکت خود او یا نمایندگان اشرف و مقامهای تصمیم گیرنده عراقی و سایر طرفهای ذیربط برگزار شود (اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران-۱۲دی۱۳۹۰). اما دولت عراق و نماینده ویژه دبیرکل قبول نکردند.

۲-  «پیشنویس…نقشه مسیر ۲۳ژوییه» که  آقای کوبلر برای نماینده ساکنان ارسال کرده و برای ساکنان به طور مطلق غیر قابل قبول است، هیچ چیز جدیدی ندارد.

این آخرین نمونه از دهها پیشنویس و نامه در طول هفت ماه گذشته بین آقای کوبلر و نمایندگان  ساکنان است که دست کم به ۴۰ فقره بالغ می‌شود. یک روند فرساینده و تدریجی که از ۲۷آذرماه گذشته (۱۸دسامبر۲۰۱۱) شروع شده و ضمن آنها مارتین کوبلر قدم به قدم، حقوق بنیادین ساکنان را حذف یا تا سر حد امکان «نازک» کرده است تا به گفته خودش صبر دولت عراق «نازکتر» نشود.

۳- نماینده ساکنان پس از دریافت نقشه مسیر ۲۳ ژوئیه بلادرنگ پاسخ داد: «این سند هیچ چیز جز پرزانته کردن برنامه ها و  اهداف دولت عراق و رژیم ایران توسط یونامی نیست، بخصوص که شما هم در نامه ۲۲ ژوییه خود نوشته بودید.” ما با دولت برای یک نقشه مسیر جهت انتقال کمپ اشرف در تماس هستیم». وی افزود: « بدون اجرای حداقلهای انجام ناشده که در اطلاعیه ۲۵تیر (۱۵ژوییه) دبیرخانه شورای ملی مقاومت یادآوری شده است (هشت ماده از ۱۰ماده حداقل درخواستهای انسانی ساکنان برای رفتن از اشرف به لیبرتی) ، حرکت دیگری از اشرف به لیبرتی امکانپذیر نیست».

۴-در این نقشه مسیر مانند پیش نویسهای قبلی، همه نیازهای انسانی ساکنان مانند آب و برق و خودروهای خدماتی و سواری و لیفتراک به ترتیبات نامعلومی موکول شده است که به تجربه هیچگاه محقق نخواهد شد.از جمله در همة پیش‌نویسها بی وقفه، اما بیهوده، تکرار می شود که دولت عراق با فروش اموال و با انتقال خودروها و ژنراتورها از اشرف به لیبرتی « بر حسب نیاز» موافق است اما به طور عملی از اجرای همه تعهدات و توافقات خودداری کرده و  در عین حال تشکر و قدردانی نماینده ویژه دبیرکل  را در شورای امنیت به‌دست آورده است. به‌عنوان نمونه:

• در پیش نویسهای پیشین قرار براین بود که آب لیبرتی قبل از شروع ماه رمضان به شبکه شهری وصل شود اما در نقشه مسیر هیچ تاریخ معینی در کار نیست. در نقشه مسیر نوشته شده است:

«یک کمیته تکنیکی روز سه شنبه ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۲ در کمپ لیبرتی با شرکت یونامی برای بحث درباره تجهیزات  و جزئیات مهندسی سیستم آب آینده برگزار خواهد شد». اما در روز سه شنبه ۳مرداد (۲۴ژوییه) به‌رغم وضعیت اسفناک آب، یونامی به نمایندگان لیبرتی اطلاع داد که  ملاقات کمیته مزبور برگزار نشده و  روز قبل از آن تکنسینهای وزارت آب حدود ۱۰ دقیقه با ناظران ملل متحد صحبت کرده و گفتند در بهترین حالت برای پمپاژ آب کانال آب مجاور که ساکنان آن را درخواست کرده بودند، سه ماه وقت نیاز است.

• در نقشه مسیر هیچ اشاره یی به شش ژنراتور اصلی اشرف که اسناد مالکیت آن از  چهار ماه پیش به آقای کوبلر و مقامهای عراقی داده شده است، نیست. این در حالیست که تأمین برق لیبرتی و پمپاژ آب بدون انتقال این شش  ژنراتور عملی نیست. 

• به‌رغم گذشت هفت ماه تا کنون، ساکنان اشرف نتوانستند به خاطر جلوگیری حکومت از ورود تجار و خریداران، حتی یک دلار از اجناس خود را به فروش برسانند و نقشه مسیر چیزی در مورد رفع این ممنوعیت ندارد. این درحالیست که در پنج  ماه گذشته ساکنان صرفاً برای سوخت ژنراتورها بیش از دو  میلیون دلار هزینه کرده اند.  زیرا که دولت عراق از چهار سال پیش اجازه خرید سوخت را از بازار عراق نمی‌دهد و آنها مجبورند سوخت را از سایر کشورها  به قیمت چند برابر وارد کنند.

۵- این نقشه مسیر در حقیقت یک تلاش آشکار برای وادار کردن ساکنان به صرفنظر کردن از همین حداقل الزامات انسانی است. در مجموع ۲۰۰۰تن از ساکنان اشرف در پنج گروه یکی پس از دیگری بدون تأمین حداقلهای انسانی،  تنها با قولهای مکتوب و شفاهی که در گروه بعدی این حداقلها تأمین خواهد شد، روانه لیبرتی شدند.

اکنون آقای کوبلر با این نقشه مسیر می‌خواهد بار دیگر این سناریو را تکرار کند و بدون حل و فصل حداقلهای انسانی، صرفاً با وعده‌های موهوم بقیه ساکنان را  هم بی خانمان و روانه زندان لیبرتی کند. این به طور عملی همان  طرح رژیم ایران و دست نشاندگانش در عراق برای وادار کردن اپوزیسیون ایران به انقیاد و تسلیم است.

۶-این نقشه مسیر حاصل توافق دو جانبه نماینده ویژه دبیرکل و طرف عراقی است در حالیکه هر نقشه مسیر می بایست حاصل گفتگوی سه جانبه و همچنانکه دبیرکل ملل متحد در چندین نوبت اعلام کرده است بایستی مورد توافق ساکنان و دولت عراق باشد. این چه نقشه مسیری است که هیچ ترتیبات و زمانبندی مشخص برای حل مبرمترین مسائل مانند آب و برق و فروش اموال منقول و غیرمنقول ساکنان و ترتیبات و الزامات تخلیه اشرف و بازرسی آن را ندارد؟ چرا در آن هیچ اشاره یی به  مسائل بنیادین نشده است. مسایلی از قبیل ممنوعیت هرگونه مداخله رژیم ایران، موقعیت حقوقی کمپ لیبرتی و حقوق ساکنان آن و زمانبندی روند پناهندگی‌شان در مکان در بسته یی تحت عنوان  مکان موقت انتقالی که باید چند روز یا چند هفته و یا حداکثر چند ماه بیشتر طول نمی کشید. چرا از ضرورت پایان دادن به محاصره ضد انسانی چهار ساله که نقض آشکار همه قوانین بین المللی است حرفی در میان نیست؟ چرا حق فعالیت انتفاعی و حق تردد آزادانه از ساکنان دریغ شده است؟

 به نظر می رسد تنها هدف این نقشه مسیر،  تخلیه اشرف به هر قیمت، تلنبار کردن ساکنان در زندان لیبرتی صرفنظر از عواقب بعدی آن است.

کوبلر همچنانکه در سخنان خود در شورای امنیت و در اطلاعیه روز سه شنبه (۳مرداد) خود گفته است تنها به «سخاوت دولت عراق» چشم دوخته است. قوانین بین المللی، قانون پناهندگی، قانون بشردوستانه بین المللی، قانون بین المللی حقوق بشر و کلیه اصول شناخته شده  ملل متحد و کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد و حق حفاظت که آنهمه مورد تأیید دبیرکل قرار گرفته، به طور کامل فراموش شده و قربانی شده اند.

۷- فایده نقد این نقشه مسیر برای حکومت «سخاوتمند» عراق این است که بلادرنگ پس از انتشار نقشه مسیر در یک تهدید آشکار اعلام کرد اگر ساکنان به آن تن ندهند «دولت اقدام می کند» (خبرگزاری فرانسه-۳مرداد).

۸-فرهنگ و روح حاکم بر نقشه مسیر، صرفنظر از بیدقتی در آمار و ارقام، شوکه کننده و آکنده از فریبکاری و سفسطه و وارونه‌گویی است.

• در نقشه مسیری که علی القاعده باید رو به آینده باشد ابتدا انتقال ۳۰۰کولر و ۱۰ ژنراتور و باقیمانده وسایل گروههای چهارم و پنجم را که با دو ماه و نیم تأخیر انجام شده است، به رخ می کشد تا نتیجه بگیرد که بخش اعظم خواستهای ساکنان انجام شده است. گویا که دولت ”سخاوتمند” عراق که تا کنون دهها میلیون دلار اموال مجاهدین را به یغما برده و ۲۲تن را هم در زیر چرخهای زرهی له کرده است، از ۳۸۲ ژنراتور و هزاران کولر متعلق به ساکنان، به آنها صدقه یی داده که اینچنین آقای کوبلر را به وجد آورده است. اگر آقای کوبلر همین حد را هم از حکومت عراق انتظار نداشته است پس ابتدا باید اذعان می کرد که  در این کشور از حکومت و دولت قانون خبری نیست و تنها قانون راهزنی و جنگل حاکمیت دارد.

• به جای تأکید بر حق سازندگی و ایجاد تأسیسات مورد نیاز و فضای سبز که در یادداشت تفاهم و در نامه های SRSG تصریح شده بود می نویسد:

– «محل استقرار آماده است…»

– «هتل آماده است….»

• در مورد آب طوری جلوه می‌دهد که گویا دولت عراق برای هر یک از ساکنان لیبرتی روزانه ۲۰۰ لیتر آب تأمین می کند  و می‌نویسد: «دولت عراق به تضمین ۲۰۰ لیتر آب در روز برای هر نفر در کمپ حریه ادامه میدهد. ناظران ملل متحد تأمین آب را روزانه گزارش خواهند کرد».

این حقیقت را به طور عمدی نادیده می‌گیرد که ساکنان باید خودشان آب را با هزینه سنگین و  با ساعتها انتظار در صف طولانی در گرمای  ۵۵درجه از ۱۲ کیلومتری به لیبرتی بیاورند و در این خصوص با مشکلات زیادی مواجه هستند .

۹- گزارشهای روزانه لیبرتی را آقای کوبلر به طور مستمر دریافت می کند. بعنوان نمونه گزارش روز ۲۴ ژوئیه در مورد آب و سایر نیازمندیهای انسانی بسیار روشنگر است :

–           طی بیست و چهار ساعت گذشته به‌دنبال خراب شدن یک ایستگاه پمپاژ آب دیگر در منطقه فرودگاه تانکرهای سایر قسمتهای فردگاه به لوله آب مورد استفاده ساکنان هجوم آورده اند. در نتیجه در ساعات ۲ تا ۴  نیمه شب امروز که فکر می‌شد ساکنان می‌توانند از خلوتی برای تأمین آب کمپ استفاده کنند در آن واحد با ۱۶ الی ۲۰ تانکر دیگر که در نوبت بودند، مواجه شدند. علاوه بر معطلی های کشنده در ایستگاه آب ، امروز رانندگان تانکرهای آب مجبور شدند که در ساعت ۱۳۰۰  به مدت یک الی یک و نیم ساعت در گرمترین ساعت روز در سیطره منتظر موافقت خروج از سیطره و گرفتن اسکورت بشوند و البته  حدود  هشت ساعت نیز در شمع آب منتظر گرفتن آب شدند و این در شرایطی است که گرما بیش از ۵۶ درجه است  و نفرات بر اساس فرایض مذهبی این ماه (رمضان) روزه هستند.

–           امروز مانیتورینگ یونامی به نمایندگان ساکنین کمپ لیبرتی اطلاع داد که  صادق از کمیته نخست وزیری طرح پاگرد برای ممانعت از ورود گرد و خاک به بنگالهای افراد مسن ، بیماران به‌خصوص نفرات آسمی را به طور کامل رد کرده است و خواسته است که ساکنین یک نمونه دیگر از یک مدل دیگر بسازند تا او دوباره ببیند و دوباره تصمیم بگیرد که آیا موافقت می‌کند یا خیر. به این وسیله بعداز نزدیک به چهار ماه از دادن طرح پاگرد به نماینده دولت عراق و رفت وبرگشت آن و تغییر طرح و ساختن نمونه و …. مانند همه طرحهای دیگر ساکنان با کمیته و صادق به نقطه صفر برگشتند. و صادق دراین زمینه نیز شیوه سردواندن را به‌کار گرفته است.

–           از روز پنجشنبه قبل که ساکنان برای جابه‌جایی اقلام سنگینی که ۲۸تریلی  از اشرف به لیبرتی آورده اند، ساکنان  درخواست لیفتراک داده اند هنوز  کمیته نخست وزیری هیچ لیفتراکی در اختیار ساکنان قرار نداده است این درحالی است که طبق اسناد  توزیع شده توسط یونامی در سراسر دنیا  ”دولت  عراق تا کنون ۲ لیفت تراک ارائه کرده است که باید توسط رانندگان عراق کار کنند.. رانندگان از ساعت ۸ صبح تا ۶ عصر در اختیار خواهند بود. دولت عراق لیفت تراک سوم در صورتیکه لازم باشد در اختیار قرار خواهد داد.”  مشخص است که همه این قولها  و تعهدات توخالی برای سفید کاری عدم موافقت با این است که  ساکنان بتوانند حداقل ۵ لیفتراک خود را از اشرف به لیبرتی منتقل کنند.  اکنون ساکنین مجبورند که در این گرمای طاقت فرسا، اجناس سنگین مانند کولرهای گازی که از اشرف به لیبرتی منتقل کرده اند را با دست از مکانی به مکان دیگر منتقل کنند و همین امر تاکنون باعث ایجاد ضایعات فیزیکی در تعدادی از نفرات شده است.

–           امروز ششمین روزی است که نیروهای لباس شخصی وابسته  به صادق بذرهای سبزی که ساکنین با هزینه خودشان آورده بودند در توقیف در سیطره نگه داشتند.  در صورتیکه بذر سبزی هیچ تهدید امنیتی ویا استفاد دوگانه ندارد مشخص نیست چرا توقیف شده اند. ساکنان بارها از کمیته درخواست کرده اند که لیستی از اقلام ممنوعه به ساکنان بدهند تا از قبل نسبت به ضوابط مطلع باشند اما هر بار به بهانه های مختلف کمیته از ارائه چنین لیستی به ساکنان خودداری می کند تا به‌طور خودسرانه هر چه را خواست در لحظه ممنوع الورود اعلام کند.

–           امروز ۱۲۷ مین روزی است که مهندس بردیا امیر مستوفیان فوت کرده و دولت عراق از تحویلدهی جسد وی به بستگانش برای خاکسپاری خودداری می‌کند. 

۱۰-ساکنان اشرف و لیبرتی حداقلهای انسانی را که لازمه ادامه انتقال به لیبرتی است، برای چندمین بار در روز دوم مرداد، در دو نامه جداگانه برای دبیرکل ملل متحد ارسال کردند (اطلاعیه ۲۴ ژوییه دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران ). این حداقلها تنها بخشی از خواستهای مشروع و منطقی ساکنان اشرف است که ساکنان و نمایندگان آنها از ماه دسامبر گذشته بر آن پای فشرده اند اما به درخواست نماینده ویژه دبیرکل و نماینده ویژه وزیر خارجه آمریکا، از بسیاری حقوقشان صرفنظر کردند. اکنون هیچ نقشه مسیری بدون تأمین و تضمین این حداقلها قابل قبول نیست.

 دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران

۴مرداد۱۳۹۱ (۲۵ژوییه۲۰۱۲)