بی خانمان سازی و جابه‌جایی اجباری ساکنان اشرف با فشار و تهدید برای انتقال دیگر ساکنان به لیبرتی بدون حداقلهای انسانی و با شکنجه معلولان و مجروحان
فراخوان خانم رجوی به آقایان اوباما و بان کی مون برای جلوگیری از یک تراژدی انسانی علیه ساکنان اشرف به‌خصوص ۱۰۰۰زن و بازداشتن عراق از جابه جایی اجباری آنان که «حفاظت شده» تحت کنوانسیون ژنو هستند و آمریکا در قبال حفاظت آنها به طور رسمی مسئولیت پذیرفته و کمیساریای عالی پناهندگان آنها را پناهجو و «افراد مورد نگرانی» می داند.
در حالیکه تنها ۴۸ساعت از انتقال چهارمین گروه ساکنان اشرف تحت فشارها و محدودیتهای طاقتفرسا می‌گذرد و در شرایطی که حداقل وسایل آنها قرار است روز چهارشنبه ۳۰فروردین به لیبرتی منتقل شود، دولت عراق با فشار و تهدید در صدد است پنجمین گروه از ساکنان اشرف را به لیبرتی منتقل کند. این، برخلاف یادداشت تفاهم امضاشده بین دولت عراق و ملل متحد در روز ۲۵دسامبر۲۰۱۱، تأکیدهای دبیرکل ملل متحد از جمله در گزارش به شورای امنیت در ۲۹مارس۲۰۱۱ و اظهارات مکرر نماینده ویژه دبیرکل از جمله در اجلاس شورای امنیت در ۱۰ آوریل ۲۰۱۲ ، هرگز یک جابه جایی داوطلبانه نیست.
مخیر کردن ساکنان بین کشته شدن یا ترک خانه و شهری که در ربع قرن با انرژی و هزینه خود ساخته اند و انتقال به زندانی به نام لیبرتی بدون حداقلهای انسانی، چیزی جز بی خانمان سازی و تخلیه اجباری و نقض وخیم مفاد حقوق انساندوستانه و حقوق بشر بین‌المللی، اعلامیه جهانی حقوق بشر، کنوانسیون چهارم ژنو، پیمان بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و بسیاری دیگر از معاهدات بین المللی نیست و از مصادیق بارز جنایت علیه بشریت به حساب می آید.
هر چند انتقال هیچیک از گروههای اول تا سوم تحت شرایط مطلوب و با حداقلهای انساندوستانه و حقوق بشری انجام نشده است، اما انتقال گروه چهارم از هر نظر غیرقابل قبول و با اذیت و آزار ساکنان همراه بود.
در یک اقدام ضد انسانی، نیروهای عراقی از انتقال خودروها و بنگالهای ویژه معلولان و مجروحان با سرویسهای بهداشتی، که متناسب با شرایط آنها ساخته شده و سالها با آن آداپته شده اند، ممانعت کردند. مراجعات مکرر نمایندگان ساکنان به نیروهای عراقی و مقامهای ملل متحد و مقامات آمریکایی نیز به جایی نرسید و به همین خاطر ۱۰ تن از معلولان و مجروحان شدید که در گروه چهارم بودند، مجبور شدند دراشرف باقی بمانند.
آنها جزو کسانی هستند که لیست آنها برای انتقال سریعتر به کشورهای ثالث از دو سال پیش در اختیار ملل متحد و آمریکا قرار داده شده بود و اگر کارشکنی های دولت عراق نبود بسیاری از آنان تاکنون منتقل شده بودند. این دولت پروسه بازتأیید پناهندگی آنها را مانند بقیه ساکنان در گرو انتقال به لیبرتی گذاشته و در عین حال از انتقال وسایل ضروری آنها جلوگیری می کند. این یک شکنجه فیزیکی و روانی و نقض همه موازین حقوقی، بین‌المللی، اخلاقی و دینی است.
چهارمین گروه از انتقال بخش عمده اموال منقولشان ممنوع شدند. از جمله در نقض توافقات پیشین (نامه ۱۵فوریه نماینده ویژه) اجازه انتقال ۱۰خودروی مسافری هم به آنها داده نشد. مقامات ملل متحد و مقامات عراقی بعد از گفتگوهای متعدد تأیید کرده بودند گروه چهارم شش ژنراتور به لیبرتی ببرند، اما در عمل تنها اجازه انتقال دو ژنراتور را یافتند.
دولت عراق به هیچ قول و قراری پایبند نیست و حتی مواد یادداشت تفاهمی را که بدون اطلاع و نظر ساکنان با ملل متحد امضا کرده و فاقد بخش عمده حداقل خواستهای ساکنان است، یکی بعد از دیگری نقض می کند.
جلوگیری از انتقال اموال در حالیست که دولت عراق در مقابل فروش آنها نیز کارشکنی می کند و به تجاری که مایل به خرید هستند اجازه ورود به اشرف را نمی دهد و تلاشهای یونامی در این رابطه بی نتیجه مانده است.
ساکنان اشرف در شرایطی برای انتقال به لیبرتی تحت فشار قرار دارند که پس از ورود چهارمین گروه، این کمپ با بحران جدی آب، برق، فاضلاب و دیگر مینیمهای انسانی مواجه است و دولت عراق نه تنها این مشکلات را حل نمی‌کند بلکه تقاضاهای مکرر ساکنان برای حل آنها با هزینه خودشان رد شده و حتی به ساکنان اجازه داده نشده که برای رفت و آمد بیماران و سالمندان، در کمپی که به طور کامل سنگلاخ است، راههای آسفالت یا سیمانی درست کنند، یا با شروع فصل گرما و بیرون آمدن مارها و حیوانات و حشرات موذی کمپ را سمپاشی کنند. ۴۰روز است دولت عراق با امروز و فردا کردن از وارد کردن مواد ضروری برای سمپاشی جلوگیری می‌کند. در همین حال دولت عراق نه تنها نامه ۱۶مارس نماینده ویژه در مورد استقرار پلیس را اجرا نکرده، بلکه کیوسکهای جدید پلیس نیز در کمپ نصب کرده است.
خانم مریم رجوی، رئیس جمهوربرگزیده مقاومت ایران، با قویترین اعتراض نسبت به اعمال فشار بر ساکنان اشرف و لیبرتی و فقدان استانداردهای انساندوستانه و حقوق بشری در لیبرتی، از آقای اوباما رئیس جمهور آمریکا و دبیرکل بان‌کی‌مون می‌خواهد از وقوع یک تراژدی در مورد ساکنان به ویژه ۱۰۰۰ زن جلوگیری کنند و دولت عراق را از اقدامهای سرکوبگرانه علیه کسانی که به طور کامل «حفاظت شده» تحت کنوانسیون ژنو هستند و دولت آمریکا در قبال حفاظت آنها به طور رسمی مسئولیت پذیرفته است و به آنها کارت “Protected Person“ داده است و کمیساریای عالی پناهندگان در اطلاعیه های متعدد از جمله در اول فوریه، اول و ۲۸مارس ۲۰۱۲ آنها را پناهجویان تحت حفاظت بین المللی و “افراد مورد نگرانی“ توصیف کرده است باز دارد و از جابه‌جایی اجباری آنها در حالیکه حداقلهای انسانی، مورد توافق دولت عراق قرار نگرفته و اجرا نشده است، جلوگیری کند. بدون تردید در مقابل هر آسیبی که به ساکنان اشرف و لیبرتی وارد شود دولت آمریکا مسئول است و در هیچ مرجع سیاسی و حقوقی نمی‌تواند از خود سلب مسئولیت کند.
دبیر خانه شورای ملی مقاومت ایران
۳۰ فروردین ۱۳۹۱ (۱۸ آوریل ۲۰۱۲)