جابه‌جایی ساکنان اشرف در داخل عراق روانه کردن آنها به کام مرگ و یک جنایت بزرگ طراحی شده توسط رژیم ایران است

 مقاومت ایران به هیچ وجه حاضر به گفتگو در مورد جابه جایی ساکنان اشرف در داخل عراق نیست مگر حفاظت آنها در محل جدید به طور رسمی توسط نیروهای آمریکایی یا کلاه آبی های ملل متحد برعهده گرفته شود.

خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران، به دنبال نامه ۲۴آبان (۱۵نوامبر) سفارت عراق به بخش پروتکل پارلمان اروپا مبنی بر اینکه «دولت عراق تصمیم گرفته است که تا پایان سال ۲۰۱۱ کمپ اشرف را ببندد» و «دولت عراق هیچ انتخابی جز تخلیه کمپ بر اساس پرنسیپ حاکمیت و انتقال ساکنان به کمپهای دیگر در عراق» ندارد، گفت :

جابه جایی اجباری ساکنان اشرف در داخل عراق، یک جنایت علیه بشریت و زمینه ساز کشتار بزرگی است که توسط فاشیسم دینی حاکم بر ایران و دولت عراق طراحی شده است. جابه‌جایی اجباری ساکنان اشرف روانه کردن آنها به کام مرگ است و هرگز به آن تن نخواهند داد. هم‌چنان که در قتل عام ۳۰هزار زندانی سیاسی در سال ۱۹۸۸ تجربه شد، این رژیم در شرایط بحرانی جز به کشتار مجاهدین رضایت نمی‌دهد. اکنون طرح پاکسازی خونین ساکنان اشرف در عراق زیر نام جابه‌جایی دنبال می شود.

از این پیشتر خانم رجوی در ۶مردادماه سال جاری با خاطرنشان کردن مسئولیت ایالات متحده در هر خونریزی در اشرف و ضرورت ممانعت از آن اعلام کرده بود: «مقاومت ایران دیگر به هیچ وجه و به هیچ قیمت و در هیچ کجا حاضر به گفتگو درباره جابه‌جایی ساکنان اشرف در داخل عراق نیست مگر اینکه دولت آمریکا اعلام کند که حفاظت آنها را با نیروهای آمریکایی تا انتقال به کشورهای ثالث بر عهده می‌گیرد».

امروز خانم رجوی اضافه کرد: اگر ایالات متحده نمی‌خواهد به تعهدات خود که با یکایک ساکنان اشرف در مورد حفاظت آنها تا فرجام نهایی امضا کرده است عمل کند، تنها راه برای یک جابه‌جایی قابل قبول در داخل عراق، حفاظت ساکنان اشرف با نیروهای کلاه آبی و مستقر کردن ناظران ملل متحد در محل جدید تا انتقال آخرین نفر به کشور ثالث است. در غیر اینصورت جابه‌جایی در داخل عراق برای هیچکس به ویژه زنان در اشرف قابل قبول نیست و آنها شهادت در اشرف را بر مدفون شدن در نقاط دور افتاده یی که زیر دوربین و توجهات بین المللی نیست، ترجیح می‌دهند. به‌خصوص که معلوم نیست در حالیکه کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد برای احراز هویت ساکنان اشرف اعلام آمادگی کرده بود، چه توطئه یی در کار است که مالکی مانع می شود. این بدون شک در ارتباط با توافق هفت ماده یی بین رژیم آخوندها و حکومت مالکی برای سرکوب اشرف است که توسط وزارتخارجه ملایان در اول آبان (۲۳ اکتبر ۲۰۱۱) اعلام شد.

خانم رجوی از دبیرکل، کمیسر عالی پناهندگان، کمیسر عالی حقوق بشر و نماینده دبیر کل ملل متحد و همچنین رئیس جمهور، معاون رئیس جمهور، وزیر خارجه و وزیر دفاع آمریکا و نماینده عالی اتحادیه اروپا و رهبران و وزیران خارجه کشورهای اروپایی خواست: طبق ماده اول پاراگراف سوم منشور ملل متحد و اعلامیه جهانی حقوق بشر و طبق پاراگرافهای ۱۳۸ و ۱۳۹ سند نهایی مسئولیت حفاظت «R to P » در سال ۲۰۰۵ و طبق قطعنامه های ۱۴۳۸، ۱۵۰۰ و ۲۰۰۱ شورای امنیت که وظایف و چارچوب کار هیأت مساعدت ملل متحد در عراق را مشخص کرده است، به انجام تعهدات قانونی خود قیام کنند. بنا بر تصریحات حقوقدانان برجسته بین المللی، ایالات متحده و سازمان ملل متحد، مسئولیت حفاظت از ساکنان اشرف را به عهده دارند و این یک الزام قانونی است. سکوت و بی عملی در مقابل جابه‌جایی اجباری ساکنان اشرف ، راه یک جنایت بزرگ دیگر علیه بشریت را که از هم اکنون قابل پیش بینی است هموار می کند و هرگونه همراهی با این جابه‌جایی، مشارکت در جنایت است.

خانم رجوی در مورد مذاکراتی که بین ملل متحد و دولت عراق در خصوص اشرف در جریان است، یادآوری کرد:

۱- بستن اشرف و جابه‌جایی ساکنان آن در داخل عراق، خواست خامنه ای پس از انتقال حفاظت اشرف از نیروهای آمریکایی به حکومت عراق بود که مقامهای رژیم ایران بارها بر آن تاکید کرده اند.

۲-در ۵ژانویه ۲۰۰۹ مالکی در ملاقات با خامنه ای در تهران «متعهد شد که پرونده مجاهدین خلق را در یک جدول زمانی نزدیک ببندد». همچنین «نخست وزیر عراق به خامنه ای اطمینان داد که عراق مسئولیت بستن نهایی پرونده سازمان اپوزیسیون مجاهدین خلق را با یک جدول زمانی از طریق ارتباطات بین المللی برای ترتیب دادن انتقالشان به یک کشور سوم در نزدیکترین زمان به عهده می گیرد» (الزمان بین المللی).

۳- در ۲۸ فوریه ۲۰۰۹ خامنه ای در ملاقات با رئیس جمهور عراق در تهران از او و از نخست وزیر عراق خواست توافق دوجانبه برای اخراج مجاهدین از عراق را به اجرا در بیاورند (تلویزیون حکومتی رژیم ایران).

۴-در ۶نوامبر ۲۰۰۹ «نخست وزیر عراق و رئیس پارلمان ایران بر ضرورت اخراج مجاهدین از عراق تاکید کردند و طرف عراقی بر عاری شدن این کشور از وجود آنها تاکید کرد»( خبرگزاری مهر).

۵- مالکی در ۲۳ مارس ۲۰۰۹ در ملاقات با مقامات آمریکایی در بغداد طرح جابه‌جایی ساکنان اشرف در داخل عراق را ارائه داد (گاردین ۱۵ دسامبر۲۰۱۰).

۶-نامه سفارت عراق به پارلمان اروپا به روشنی نشان می‌دهد که ضرب الاجل پایان ۲۰۱۱ و کشتار ساکنان بی سلاح و بیدفاع اشرف، دیکته رژیم ایران است. در این سند تصریح شده است:

-«حضور این سازمان در هر حال باعث ایجاد مشکلات با ایران است».

-«حضور این سازمان در عراق تهدیدی بر امنیت کشورهای همسایه است» .

-«عراق می‌خواهد روابط صلح آمیز با کشورهای همسایه خود( ایران) داشته باشد».

-«شکایتهای علیه اعضای این سازمان وجود دارد… و تعداد زیادی از آنها حکم تعقیب عراقی و بین المللی دارند».

۷-دولت عراق در این سند، با گردنکشی آشکار در برابر قوانین بین المللی و بیانیه ۱۳سپتامبر کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد که ساکنان اشرف را پناهندگان تحت قانون حفاظت بین المللی اعلام کرده است، تصریح می کند هیچ موقعیت قانونی برای ساکنان اشرف قائل نیست. نه آنها را پناهنده می‌شناسد، نه افراد حفاظت شده طبق کنوانسیون چهارم ژنو….

به راستی دولتی که در ژوئیه ۲۰۰۹ و آوریل ۲۰۱۱ به کشتار ساکنان اشرف دست زده و مقامهای ارشد آن از جمله شخص نخست‌وزیر، به خاطر جنایت علیه جامعه بین المللی،جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت تحت تحقیق توسط دادگاه اسپانیا قرار دارند، اکنون با افراد « بدون استاتو» آن هم به صورت محبوس شده در پادگانهایی در نقاط مختلف عراق چه خواهند کرد؟

دولتی که در دو سال اخیر، به تمام تعهدات و قول‌های کتبی و شفاهی خود به دولت آمریکا و ملل متحد در مورد رعایت رفتار انسانی با ساکنان اشرف پشت پا زده، به هیچ وجه قابل اعتماد نیست و قول‌های امروزی‌ آن فقط برای خنثی کردن فشارهای بین‌المللی و کشتار برنامه‌ریزی شده طبق ضرب الاجل است.

۸-در مذاکرات طولانی میان ساکنان اشرف و نمایندگان دولت آمریکا و مقام‌های ملل متحد، نه طرف آمریکایی نه ملل متحد هیچ کدام قادر به ارائه کم‌ترین تضمینی در مورد ساکنان اشرف پس از جابه‌جایی در داخل عراق نشده‌اند.چرا افراد بیدفاع و بیگناه باید به مکان یا مکانهای ناشناخته و دور از انظار بین‌المللی در داخل عراق فرستاده شوند که مهم‌ترین طرف‌های بین‌المللی قادر به تضمین حفاظت آن نیستند؟

وقتی ملل متحد به درستی به کارمندان خود اجازه نمی‌دهد که بدون برخورداری از حفاظت صد در صد مطمئن در داخل عراق رفت و آمد کنند، با چه منطقی مجاهدان اشرف را که سوژه اصلی تروریسم رژیم‌ آخوندها هستند، باید بدون هرگونه حفاظتی در عراق رها کرد؟

۹- تحمیل ایده جابه‌جایی، مغایر با تأکیدات دبیرکل ملل متحد در پاراگراف ۶۶ گزارش ۷ژوییه به شورای امنیت است که به کشورهای عضو ملل فراخوان می‌دهد «هر ترتیباتی» برای اشرف باید علاوه بر دولت عراق مورد قبول ساکنان کمپ باشد.

۱۰-خط قرمز برحق ساکنان اشرف، تسلیم نشدن به فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران و خواستهای ننگین آن و برخورداری از حداقل تضمینهای حفاظتی تا زمانی است که همه آنها به کشور ثالث بروند. آنها در طول ماههای گذشته بیشترین انعطاف را از خود نشان دادند. در ماه می به درخواست من ، طرح پارلمان اروپا برای انتقال به کشورهای ثالث را پذیرفتند و از حقوق خود برای ادامه اقامت در جایی که ۲۵سال است در آن زندگی می‌کنند، صرفنظر کردند. در ماه اوت علیرغم این که شرایط اضطراری اشرف و سابقه ۲۵سال پناهندگی و اقامت در عراق که آنها را شایسته بازتأیید بلادرنگ موقعیت پناهندگی شان به صورت جمعی می‌کرد، موضع کمیساریای عالی پناهندگان را پذیرفتند و درخواستهای انفرادی پناهندگی به کمیساریا دادند و برای مصاحبه های انفرادی و خصوصی اعلام آمادگی کردند.

۱۱-ساکنان اشرف برای تضمین امنیت و تسریع پروسه، به عنوان یک راه حل عملی برای انجام مصاحبه ها که منطبق با ضوابط کمیساریا باشد پیشنهاد کردند، بخشی از اشرف به‌طور کامل جداسازی شده و در اختیار سازمان ملل و تحت پرچم آن قرار گیرد. علاوه بر این ، آنها اعلام کردند آماده مصاحبه در هر نقطه یی که کمیساریا مناسب تشخیص بدهد، هستند مشروط بر اینکه برای پرهیز از تجارب پیشین آدم ربایی و گروگانگیری و بمب گذاری و قتل و ترور، حفاظت آنها طبق استانداردهای مرسوم سازمان ملل و کارمندانش، به دور از دخالت نیروهای عراقی و همراه با تضمین بازگشت به اشرف برای متقاضیان باشد.

۱۲-همزمان مقاومت ایران تمام تلاشهای خود را برای انتقال ساکنان اشرف به ویژه بیماران و مجروحان به خارج از عراق به عمل آورده و به آن ادامه می‌دهند. ما در بسیاری از کشورهای اروپایی و سایر کشورها در این باره گفتگو نموده و تا کنون هزینه‌های بسیار زیادی متحمل شده ایم. با اینهمه باز هم کارشکنی دولت عراق حتی در برابر احراز هویت ساکنان اشرف از جانب کمیساریا ادامه دارد که حاکی از نیات شوم و خونین حکومت عراق برای خوشامد دیکتاتوری دینی حاکم بر ایران است.

۱۳- حکومت عراق با کارزار شیطان سازی و اطلاعات دروغ و گمراه کننده تلاش کرده و می کند طرحهای جنایتکارانه خود را به آمریکا و سازمان ملل و به ویژه به آقای کوبلر، نماینده ویژه جدید دبیرکل درعراق بقبولاند و با فریبکاری توطئه جابه‌جایی در داخل عراق را یک راه حل صلح آمیز جلوه دهد. در همین رابطه، حکومت عراق به آنها گفته است اگر تا پایان سال شمار زیادی اشرف را ترک کنند ممکن است در ضرب الاجل تجدید نظر کند! در عین حال اصرار می‌کند قبل از اینکه اجازه بدهد کمیساریا وظایف شناخته شده قانونی خود را آغاز کند، باید طرح و زمانبندی راضی‌کننده یی برای بیرون بردن ساکنان اشرف از عراق ارائه بدهد. چیزی که در توان و اختیارات کمیساریا نیست. وانگهی همه می‌دانند که لازمه انتقال و استقرار به کشورهای ثالث، بازتأیید استاتوی پناهندگی افراد است.

۱۴-بنابراین آنچه تا امروز حکومت عراق انجام داده است جز بازی و سناریوی دیکته شده از جانب رژیم ملایان و جز زمینه‌سازی برای خشونت و خونریزی نیست. از این رو با یادآوری قتل عامهای ژوئیه ۲۰۰۹ و آوریل ۲۰۱۱ در اشرف که در فضای بی‌توجهی بین‌المللی به هشدارهای مکرر مقاومت مردم ایران صورت گرفت، از جامعه بین المللی به ویژه دولتها و ارگانها و مقامهای ذیربط می‌خواهم :

اولا- هر گونه جابه‌جایی اجباری ساکنان اشرف در داخل عراق قاطعانه از دستور کار کنار گذاشته شود

ثانیاً-ضرب الاجل غیر قانونی وسرکوبگرانه پایان سال ۲۰۱۱ ، که از ابتدا برای فرار از آثار جنایت ۸ آوریل و تن ندادن به تحقیقات مورد تأکید بین المللی درباره این جنایت بزرگ ابداع شده بود، بایستی تا خاتمه کار کمیساریا و انتقال همه ساکنان اشرف به کشورهای ثالث لغو شود.

ثالثاً-از آنجا که دولت عراق نمی‌گذارد کمیساریا احراز هویت ساکنان اشرف و پروسه بازتأیید پناهندگی آنها را به طور انفرادی شروع کند، تنها راه برای گرفتن بهانه کشتار و قتل عام ساکنان بی سلاح و بیدفاع ، تأیید پناهندگی کلی ساکنان اشرف از جانب کمیساریا است تا به دنبال آن با مصاحبه های انفرادی و تعیین تکلیف پرونده یکایک افراد تکمیل شود.

رابعاً- حفاظت ساکنان اشرف با نیروهای کلاه آبی و مستقر کردن ناظران ملل متحد تا انتقال آخرین نفر به کشور ثالث از سوی شورای امنیت ملل متحد تأمین و تضمین شود.

 دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران

۲۹ آبان ۱۳۹۰ (۲۰ نوامبر ۲۰۱۱)