اعدام دو قهرمان مقاومت جعفر کاظمی و محمد علی حاج آقایی به دستور خامنه ای

مریم رجوی: انتقامجویی دیکتاتور خونریز از خانواده های اشرف و مجاهدین در داخل ایران.

صبح امروز, دوشنبه ۴ بهمن ۱۳۸۹ (۲۴ ژانویه ۲۰۱۱) دو قهرمان مقاومت , جعفر کاظمی و محمد علی حاج آقایی به دستور خامنه ای در شکنجه گاه اوین به دار آویخته شدند. 
دادستانی و خبرگزاری رسمی فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران, جرائم آنها را: رفتن به اشرف ، تشویق و سمت دادن فرزندان و بستگان خود به رفتن به اشرف, تبلیغ و فعالیت در خیابانها و مساجد در جریان قیام, فیلمبرداری و عکس‌برداری از تظاهرات , مصاحبه با خانواده‌های مجاهدین در اشرف

و جمع آوری کمکهای مالی برای مجاهدان اشرف, اعلام کرده است. 
خانم مریم رجوی, این اعدامهای سبعانه را, انتقامجویی دیکتاتور خونریز از خانواده های مجاهدان اشرف و حمایت جهانی از راه حل مقاومت ایران در پی شکست مانورهای رژیم در زمینه اتمی در استانبول و در وحشت از خیزشهای مردم ایران توصیف کرد. همزمان فاشیسم مذهبی در انزوای روز افزون بین المللی فرو رفته و جامعه جهانی به مذاکره ناپذیری و بن بست با فاشیسم مذهبی, اذعان کرده است. 
جعفر کاظمی ۴۷ساله, زندانی سیاسی مقاوم, با ۱۱سال سابقه زندان, از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۹ به مدت یک دهه در زندان بود. وی مجدداً در شهریور ۱۳۸۸ دستگیر و به سلولهای انفرادی بند ۲۰۹ شکنجه گاه اوین منتقل شد و نزدیک به یکسال و نیم تحت انواع شکنجه ها و فشارها قرار داشت . دژخیمان او را برای شرکت در صحنه پردازیهای تنفرآور و دادگاههای نمایشی و اعترافهای اجباری به شدت تحت فشار قرار دادند اما شکست خوردند و سرانجام او را با پرونده یی خالی به اعدام محکوم کردند. «جرم» اصلی کاظمی, همچنانکه دادستان ارتجاع اعلام کرده است, رفتن به اشرف و دیدار با پسرش بهروز است که در اشرف به سر می برد. 
مجاهد قهرمان دیگر, محمدعلی حاج آقایی, ۵۲ ساله, هفت سال را در شکنجه گاهها و زندانهای رژیم ولایت فقیه به سر برد. او که در سالهای ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۷ در زندان بود, در دیماه ۱۳۸۸ در جریان قیام عاشورا, مجدداً دستگیر و بخاطر رفتن به اشرف و شرکت در تظاهرات به جرم «محاربه» به مجازات اعدام محکوم شد. 
هر دو زندانی از شاهدان قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷ بودند. وضعیت جسمی هر دو نفر بر اثر شکنجه ها و فشارهای شکنجه گران اوین وخیم بود اما از هرگونه رسیدگی و درمان پزشکی محروم بودند. 
ماه گذشته عفو بین الملل در ۱۵ دی ( ۵ ژانویه ۲۰۱۱ )با صدور یک «فراخوان اقدام فوری» اعلام کرد که جعفر کاظمی, محمد علی حاج آقایی و ۵ زندانی سیاسی دیگر به جرم ارتباط با سازمان مجاهدین خلق ایران در آستانه اعدام قرار دارند. 
جعفر کاظمی در مقابل جلادان سر فرود نیاورد و در بیدادگاه آخوندی در پاسخ به سوالات قاضی شرع خامنه ای شجاعانه گفت: من منافقین نمی شناسم. من سازمان مجاهدین خلق ایران را می شناسم…
در روز سه شنبه ۲۸ دی (۱۸ ژانویه ۲۰۱۱) یک سربازجوی دژخیم در اوین, در آخرین تلاش مذبوحانه برای در هم شکستن دو مجاهد خلق, مجدداً آنها را برای ندامت و درخواست عفو از خامنه ای و انجام مصاحبة تلویزیونی تحت فشار قرار داد. شکنجه گران به همین منظور برای آنها صحنة اعدام ترتیب دادند و آنها را به پای چوبه های دار بردند. اما هر دو قهرمان بر عهد و پیمان خود استوار و پایدار ماندند و دژخیمان آنها را به سلولهای انفرادی برگرداندند و سرانجام در سحرگاه امروز به دستور خامنه ای به شهادت رسیدند. 
اعدامها, بدون هر گونه اطلاع قبلی به خانواده های شهیدان و بدون اینکه پرونده آنها در اختیار وکیل مدافع قرار گیرد, انجام شد. 
محمد علی حاج آقایی که تحت پیگیرد رژیم آخوندی قرار داشت در دیماه ۱۳۸۷ ( ژانویه ۲۰۰۹) به اشرف پناهنده شد. همزمان نیروهای آمریکایی, حفاظت اشرف را به نیروهای عراقی منتقل کردند و کمیته سرکوب اشرف در نخست وزیری عراق, حاج آقایی را ناگزیر به ترک اشرف و بازگشت به ایران کرد. این موضوع, سه ماه مورد بحث نمایندگان اشرف, با نیروهای عراقی و آمریکایی, بود. نمایندگان اشرف بارها به سرهنگ جونز فرمانده وقت نیروهای آمریکایی و سرهنگ دوم امیر عبداللطیف فرمانده نیروی عراقی, خاطر نشان کردند که حاج آقایی و سه تن دیگر, که به تازگی از ایران به اشرف آمده اند, در صورت بازگشت به ایران, دستگیر و اعدام خواهند شد. 
اما علیرغم همة این تأکیدات و تصریحات, نیروهای عراقی, به دستور کمیته سرکوب اشرف در نخست وزیری عراق, با نقض آشکار قوانین پناهندگی و قوانین انساندوستانه بین المللی, محمد علی حاج آقایی و ۳ نفر دیگر را, به این بهانه که پیشینه ای در اشرف ندارند, پس از ۳ ماه, در ۵ اردیبهشت ۱۳۸۸ ( ۲۵آوریل ۲۰۰۹) ناگزیر به ترک اشرف و بازگشت به ایران کردند. ادعای آنها برای خوش خدمتی به رژیم ایران این بود که دولت عراق پس از انتقال حفاظت اشرف به نیروهای عراقی , نمیتواند هیچ فرد جدیدی را در اشرف بپذیرد, 
هر دو قهرمان, جعفر کاظمی و محمد علی حاج آقایی, نزدیک به یک سال در سلولهای انفرادی در زیر حکم اعدام به سر بردند. 

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۴بهمن ۱۳۸۹(۲۴ ژانویه ۲۰۱۱)